Drzewa te wymagają żyznych i głębokich gleb. Najlepiej rosną w miejscach osłoniętych od wiatru. Wykształcają szerokie, luźne korony z niewielką liczbą kruchych i podatnych na złamania gałęzi. Kora jest krucha i nietrwała, co skutkuje podatnością na uszkodzenia mechaniczne, które długo się goją. Drzewa te mają słabo rozwinięty system korzeniowy i źle znoszą przesadzanie.Katalpę reprezentuje około 100 gatunków występujących naturalnie w Ameryce Północnej i w Azji Wschodniej. U nas najczęściej spotykana jest katalpa bignoniowa, zwana także surmią zwyczajną. Nazwę katalpa zapożyczono od Indian Czirokezów. Gatunek ten sprowadzono do Europy w 1726 roku, najpierw do Anglii, a potem na kontynent. Co ciekawe, sprowadzono ją o ponad 100 lat wcześniej aniżeli o wiele popularniejsze dzisiaj świerki kłujące (tzw. srebrne świerki) oraz cyprysiki Lawsona.Katalpę wprowadzono do uprawy parkowej i do nasadzeń wzdłuż ulic w miastach. Zyskała uznanie egzotycznym wyglądem, zwłaszcza oryginalnymi liśćmi i białymi kwiatami zebranymi w okazałe, stojące wiechy o wysokości do 20 cm. W porze kwitnienia, w lipcu i sierpniu, czynią one z katalpy jedno z ładniejszych drzew w naszej szerokości geograficznej. Po przekwitnięciu drzewo wykształca owoce w postaci podłużnych torebek zwanych łuszczynami. Przypominają one proste i sztywne strąki o długości do 35 cm. Utrzymują się na drzewie przez całą zimę, aż do wiosny, nadając drzewu osobliwy wygląd. Dzięki nim katalpie nadano przydomki: cygarowego drzewa lub indiańskiej fasoli.Stare, dorodne okazy katalp rosnących w parkach dworskich naszego regionu dowodzą, iż panujące tu warunki klimatyczne sprzyjają uprawie tego dekoracyjnego, choć mało znanego drzewa.Okazała katalpa zdobi park dworski w Gardawicach. Obecność wielu na ogół pospolitych rodzimych gatunków drzew w tym parku stanowi tło dla rzucającej się w oczy egzotycznej katalpy. Ma ona 201 cm w obwodzie i tym samym należy do najgrubszych, a zarazem najbardziej leciwych przedstawicielek swojego rodzaju w naszym regionie. Inne stare okazy tego drzewa rosną w parkach pałacowych w Krzyżanowicach oraz w Grodźcu Śląskim koło Bielska-Białej.Bez większego trudu można odszukać katalpy także w centrum Rybnika. Dwa drzewa rosną na skwerku przy ul. Mikołowskiej. Krótki pień większego nieco ponad powierzchnią ziemi ma 170 cm obwodu. Wyżej dzieli się na dwa pnie utrzymujące bardzo rozłożystą koronę, o średnicy okapu sięgającej 10 m. Mniejsza mierzy 60 cm w obwodzie pierśnicowym. Obie katalpy noszą ślady obłamywania, a nawet ukręcania gałęzi.Najładniejsza rybnicka katalpa rośnie przy kościele Ojców Misjonarzy przy ul. Kościuszki. Drzewo rosnące w narożniku, na prawo od bramy, jest dobrze widoczne od ulicy. Jest to jeszcze młody egzemplarz, ale dzięki bujnemu wzrostowi już od kilku lat coraz wyraźniej akcentuje swoją obecność przy najbardziej reprezentacyjnej ulicy w mieście. Osiągnął 130 cm w obwodzie pierśnicowym i 154 cm obwodu przy powierzchni ziemi. Na wysokości 1,6 m odziomek dzieli się na dwa pnie utrzymujące szeroką koronę. W letnich miesiącach białe kwiaty zdobiące drzewo zwracają uwagę niejednego przechodnia.
Komentarze