- Co wom się, starziku, juzaś wspominajom stare dzieje? Jo tyż pamiyntom, jak żech był malutki, to dycko żeście mi o jakimś pieczyniu pierników przez św. Mikołaja godali. Chyba sami żeście w to niy wierzili.- Co ty tam wiysz, czy jo wierził abo niy, jeszcze dzisioj w to wierza. Bo tak było i bydzie, dycko o tym czasie Mikołoj piecze pierniki dzieciom i bestoż te niebo tak goreje. Jak żeś był malutki, toś som lotoł do okna i pokazowoł żeś starce Reginie na niebo i pytoł sie jom, czymu tyn Mikołoj te pierniki piecze. Starka abo jo, cołkimi godzinami musieli my ci opowiadać o tym świyntym Mikołaju, jak to na saniach zaprzągniytych w biołego konia przijyżdżo z tymi piernikami i inkszymi maszketami do wszystkich grzecznych dzieci. Słuchoł żeś z otwartom gymbom i zaglondoł, czy czasym już pod łoknym niy stoji jaki bioły koń z saniami, a teraz sie wymądrzosz.Już tego niy pamiyntosz, jak żeś sie starce na klin cis, jak diobły zaczły lańcuchami dzwonić w siyni? Roz to żeś sie nawet posikoł ze strachu, jak cie dioboł chcioł wziońć do piekła. Tak żeś sie starczynych kiecek trzimoł, a wrzeszczoł, choby cie wrzód chycioł.- To było downo i niyprowda, jo sie już wtedy kapnył, że to ujec Stanik sie za Mikołaja przeblykoł. Pamiyntocie, jak potym, po wszystkim, prziszoł ujec i jo mu pedzioł: „Mocie, ujcu, taki same szczewiki, jak tyn Mikołoj, kery tu był z diobłami. Głos tyż łon mioł taki som jak wy ujcu...”.- Pamiyntom, Kaziczku, pamiyntom tyż, że ci potym na drugi rok tyn som Mikołoj wonglo i łoszkrabin przinios, a tyś klepoł „Ojczynasz” ze strachu na kolanach przed nim.No ja, to były piykne czasy. Za mojich młodych lot to żech sztyjc za diobła sie przeblykoł i dzieci od somsiadow straszył. To był pociesznie, jak te łebonie przed nami klynkały i rzykały jak najynte. Dzisioj to te bajtle som przemądrzałe, już we szkołce Świyntego Mikołaja za broda ciągnom, żeby obejrzeć, kto sie to przebroł. Jak mi somsiadka łosprowiała, to w zeszłym roku jedyn taki bajtel we szkołce ta cołko larwa o mały figiel Mikołajowi chned by ściągnył z gymby.Jak my już som przi tych Mikołajach, to ci jeszcze powiym taki fal, kery żech zaroz po wojnie mioł. Dzisioj to sie som z tego śmieja, ale wtedy to niy było do śmiychu. Idymy se ze Stanikiym bez rynek, prawie to było sztwortego grudnia, w Barborka, piyrszy rok po wojnie, tak gynał niy pamiyntom, ale wiym, że pełno Rusow sie wtedy po mieście jeszcze krynciło, a my i pora dziołchow zaglondomy do szałfynstra od piekarza na taki piykne Mikołajki z piernika. Downo my tego niy oglondali, bo dopiyro piyrsze sklepy zaczli w Rybniku otwiyrać. Łoroz za plecami stanył nom jakiś wojok ruski z gewerym. Naprany był jak szkop, śmierdzioł samym brynym i tak sie do nas odzywo: „Da, da, Stalin wam budzie posyłał muku, muku - a wy budjete czorty piyc”. Wiysz, jak te dziołchy strachu dostały, zaroz im sie odechciało zaglondać na te Mikołajki. Stanik sie zaczon chichrać, to tyn wzion ta swoja pepecha, na niego wycylowoł i naciągnył. Cołki szczyńści, że prawie szoł jakiś starszina i tego Rusa, kery ledwo na szłapach poradziył stoć, zaroz do porządku prziwołoł.Długo my potym sie z tego śmioli i co prziszoł szosty grudnia, to my dycko powtorzali te jego słowa o tych czortach pieczonych ze stalinowyj mąki.
Komentarze