20032702
20032702


- Podźcie symnom, to wom pokoża, kaj to było. I zakludziył tatulka ku tyj głymboczynie, kaj Kamionka do Rudy wlatuje. Dno tam jest dycko zamulone, a głymboko żeby wielkigo chopa przikryło.- To niy som błozna! - pedzieli tatulek. - Tu go na pewno niy znojdymy!Wyciągli z kapsy swoj partmanyj i roztwarli szyroko, żeby śniego dobyć tego łobiecanego syneczkowi talara. Tatulek sie ani niy naspodzioli, jak łostali bez grosiczka przi duszy. Mały bajtel łokozoł sie utopkiym, kery tak festelnie swojim kopytkiym kopnył tatulka w rynka, że cołki portmanyj wyfurgnył do gory. Piniondze sie rozpyrskły i ślatowały ani dyszcz do rzyki. Prawie w te same miejsce, w kerym mieli tego talara szukać. Chcieli tatulek zrazu za nimi do tyj rzyki wskoczyć, bo błyszczały na dnie w tym miesiączkowym świetle. Jednak w łostatnij chwilce sie spamiyntali. O mały figel byłoby za niyskoro. Chyciyli tatulek utopka pod pijok i majdykom mu frąkli pod broda. Utopek yno zamiałczoł, wywinył sie im z rynki i drabko do Rudy wskoczył. Miesiączek tak choby na złość tyż za chmury zaszoł i ciymnica sie zaroz tako zrobiyła oszydno. Z Rudy yno łoszkliwy śmiych utopkowy słychać było. Za chwilka sie do tatulka odzywo:- Mocie szczyńści, starziku, że tyn szkaplyrz na karku mocie, inaczyj bych wos utopiył, ani te wasze talary by niy stykły duszyczka wykupić. I tak som moje. Niż słońce wyńdzie, wszystki se pozbiyrom.Od tego czasu tatulek z daleka te miejsce mijali i inkszych przed utopkiym ostrzygali.***Jak żech już była wydano i wasza mamulka była tako jak wy dzisioj, to w jedne lato prziszła wielko burza. Błyskawice walyły z nieba na wszystki strony. Jedna pizła tyż w tyn dymb i od tego czasu zaczon pomału schnyć. Nojprzod cołko korona uschła, potym coroz niżyj liście traciył i dzisioj sami widzicie, jak wyglądo. Stoji boroczek i do nieba o pomsta woło. W nocy to kole niego dalij utopki ze strzigami i klynkanicami tańczom, a jaroszki im przigrywajom na flyjtach wiyrzbowych. Niydowno mi somsiadka Klara godała, że jak śli w nocy ze swojim chopym z Paruszowca, to kole dymba widzieli jakiś błyndne ogniki lotać. Jak prziśli bliżyj, to widzieli utopkow i strzigi, jak w glajdy grali i naokoło dymba lotali. Ślypska im tak łostro świyciły, że zdało sie, że to błyndne łogniki migajom.Nigdy niyskorzij my tam z kamratami utopkow niy trefiyli, ani żodnych strzig, kere tam w nocy lotały, a już nojbardzij w starczynych opowiostkach.My tam przeważnie yno bez dziyń chodziyli, ale yno po to, żeby sie dudkom i dziyńdziołom prziglondać.Roz piyknego lata, tak jak zawsze prziglądomy sie dudkom, usłyszeli my syryny wyć. Zawsze tak wyły na Silyjzji, jak był fligeralarm. Do dom, do pywnice, kaj my sie dycko kryli, to by my niy dolecieli. W trójka my zostali sami, w lesie kole dymbu. Za jako chwilka usłyszeli my taki miarowe buczynie, a na modrym, pogodnym niebie, ujrzeli my cołko chmura fligrow. Leciały bardzo wysoko i wyglądały choby taki małe strzybne maszki, poukłodane na modryj płachcie. Były to amerykański bombowce, kere leciały ściepnyć te swoji bomby na zakłady chymiczne w Kyndzierzynie, kery sie wtedy nazywoł Heideberg.Ze strachu schowali my sie w starym dymbie. Przi samyj ziymi była w nim wypolono tako wielko dziupla. Synki, kerzi tam w lesie kozy paśli, wypolyli jom kiedyś i chowali sie do nij przed deszczym. Było w nij tela miejsca, że wleźli my wszyjscy, cołko trójka, Stanik, Zigmont i jo, i jeszcze by stykło dlo jednego, co tak my sie ciśli jak najgłymbij.

Komentarze

Dodaj komentarz