- Utopek! Na isto utopek! Słysza go, jak nad nami w dziupli sie ruszo...!To nos teraz dziepiyro krymfy brały, tu w pojszczotku utopek, Stasiek nos rziciom na dwor wycisko, a tam fligry burczom i słychać dudniyni od bombow. Zigmont piyrszy wyskoczył z dziuple, a jo ze Stanikiym zaroz za nim. Polecieli my na zabito pod tako sośniczka przi drodze, kero miała szyroko i nisko nad ziymiom swoji gałyńzie roztopyrczone. Zdało nom sie wtedy, że tam nom nic sie niy stanie. Wtedy tyż my sie kapli, co to tak szuszczy. Wszystki stromy w lesie były obstrojone lametom, kero durch leciała z nieba. To te fligry ściepowały, żeby artylerzystom szterong robić przi obliczaniu, jak wysoko lecom. Wtedy to my pojyńcio niy mieli, po co to ściepujom. Zapomnieli my tyż zaroz o utopku w dymbie i bombach, kerych dudniyni słychać było w cołkim lesie. Zaczli my zbiyrać ta lameta, bo sie nom przido na chojinka. Bombardowanie jakoś ucichło, a my mieli pełne naryncza lamety. Za chwilka słyszymy z daleka, jak ktoś nas woło. To moja mama ze zigmontowom nos szukały wylynkane. Dostali my wtedy hiby po rziciach za to, że my du dom niy prziśli.Potym sie zaczły ciynżki czasy. Coroz czyńścij ludzie godali, że Rusy majom prziść. Coroz czyńścij my tyż słyszeli ciynżki kanony strzylać. Roz-dwa potym wleźli te nasze „wyzwoliciele”. Młode frelki chowały sie po pywnicach i gymby hasiym se mazały, żeby piyknie niy wyglądać. Wszyjscy my musieli w pywnicach siedzieć, bo na dworze sztyjc było słychać wybuchy i strzylanie. Siedzieli my przi starce i śpiywali „Pod Twą obronę...”.Jak Rusy mieli Rybnik wyzwolać, to nos ewakuowali aż do Wilczy, śli my wszyjscy piechty i niyśli ludzie rostoliczne tobołki na plecach. Nikerzi ciągli ze sobom taki małe wózki, na kerych pierziny mieli i inksze przidajne rzeczy. Mama tyż niosła na plecach jakiś toboł, do dzisiej niy wiym, co w nim było, a starka cisła szportlik, w kerym siedziała moja najmłodszo siostra. Zazdrościył żech i wtedy, że niy musi tak jak jo z drugom siostrom deptać kole nij. Nogi mie bolały jak diosi, a sztyjc my musieli drabko iść. Na Wilczy my miyszkali w jakimś chlywie i jedli my czorny konwiśniok melasom pomazany. Czasym reż warzono abo prażuchy trocha szpyrkom postraszone. Wszyndzi pełno Rusow chodziyło, jedyn doł mi rusowa z czerwonom gwiozdkom, pod kerom siyrp i młotek był namalowany.Jak my przijechali nazod du dom, to poznać niy szło niczego. Wlezymy do kuchnie, a tam idzie niebo łoglondać bez dach. Wszyndy sie poniewiyrały jakiś papiory, fotografki rodzinne i garce. Wszystko było pucym zasute. Lecy kaj po izbach poniewiyrały sie krauzy po kompocie, w kerych nasmolone było. Klamki mosiynżne sie potraciyły, a szolki, kere miały pozłocane hynkle, leżały po kątach bez nich.W piyrsze powojynne lato było ciepło jak diosi. Nasz piyń dymbowy dalij stoł na swojim miejscu i zdało mi sie, że sie jakoś asi. Kole niego pora sośniczek bez korony stoło, a tego mondrale niy poradziyli cylnoć. Jednak co wojna niy zrobiyła, to dziecka z Wielopola poradziły dokończyć.Dudki jak zawsze przileciały z Afryki do swojigo gniozda i na pewno ani niy wiedziały, co my tu bez ta zima wystoli. Tak jak zawsze siedziały na samyj szpicy, roztopyrczały swoji czuby i hukały wesoło. Synkow to tak szpanowało i koniecznie chcieli sie dostać do jejich dziuple. Chodziyli i kombinowali, jak te młode wybrać. Bo jak sie tu przekonać, że łone doprowdy tak śmierdzom, jak starsi ludzie godajom. Przeca niyroz było słychać, jak starki swojim starzikom godajom: „idź sie stary umyj, bo śmierdzisz jak dudek”. A może te młode ni majom czubkow abo piora majom jaki inksze niż stare, może by go szło w klotce trzimać...?Taki myśli im po łepach sztyjc chodziły, ale dostać sie do nich niy szło. Dziki gołymbie to nieroz te starsze pachoły wybrali z gniozda, bo sie wyspinć szło do jejich gniozdow, kere na sośniczkach przeważnie miały.
Komentarze