Jak żech przeżyła atak antyterrorystów

To było tak ze trzi lata nazod, a dobrze to pamiyntom, bo miałach we tyn dziyń imiyniny. Downi to żech niy świyntowała, ale teroz mom tela znajomkow, co radzi ku nom na imiyniny przichodzom i musza dycki „małe co nieco” przirychtować. Ugodały my sie ze kamratkom Maryjkom, co miała imiyniny zaroz po mie, że se we sobota zrobiymy grilla, a skuli tego wczas rano musiałach iść do sklepu po wuszt. Fest żech sie śpiychała, bezto przeleciałach na przijmo bez parking pod nojbliższym familokiym. Wele takigo eleganckigo, czerwionego auta stoła tako wielgo prziczepa – zawalidroga, przikryto modrom plandekom. Jak żech jom łobchodziła, toch se na głos do sia padała, że dugo sam niy postoji, bo kole dziewiontej przijadom do roboty policjanty ze naszego komisaryjatu a zrobiom śniom porzondek! I ani mi do gowy niy prziszło, że piyrszy roz we życiu pedziałach cosikej we zło godzina!
Za jaki ćwierć godziny szłach nazod a prziczepa stoła dalij, nejści policjantow jeszcze niy było, choć był nojwyższy czos potymu! Mijałach łostatni auto, kej za plecami usłyszałach:
– Stój, policja! Stój, policja!
Nogi mi same przirosły do ziymie a do gowy prziszły mi wszystki godki łod mojigo tatulka, co sie tyczyły czasow wojny. Ciepnońć te połne reklamowki a paść na ziym, abo uciekać? A co bydzie, jak zacznom strzylać? Ale za moment żech sie spamiyntała: przeca nojprzod musza wiedzieć, co sie dzieje! A podziwałach sie bez prawe ramie do zadku, a tam ze dwaścia metrow łody mie, poru na czorno obleczonych chopow, uzbrojonych, jak to godajom, po zymby, prziciskało do auta niywielkigo chopeczka, a łostatni „antyterrorysta” zeskakowoł ze tyj prziczepy, co żech jom przed kwilom mijała.
Jak mie uwidzioł, to ryknoł: Odejść! No, już!
Myślałach, że skocza, jak sornik, a jo łod strachu ledwiech szła z nożki na nożka, a byłach łogromnie rada, jak żech sie znodła pod swojom furtkom!
Na osiedlu potym godali, że bezmała chycili niy tego, co chcieli, ale to wyszło dziepiyro, jak tym borok tydziyń posiedzioł, a jo sie bez pora dni niy poradziła spamiyntać, a do dzisio łomijom ze daleka kożdo prziczepa! Że tyż to sie mie musiało przitrefić!

Komentarze

Dodaj komentarz