Tak godo polski przisłowie, ale ludzie by radzi ło tym niy pamiyntali, bo śmierci sie wszyjscy bojom, bezto, że żodyn niy wiy, jak tam na tym drugim świecie je!
Jak żech była maluśko, słyszałach roz, jak starka rzykała: łod nogłej a niyspodzianej śmierci zachowej nos Panie Boże, amyn! Zaroz chciałach wiedzieć, co by to miało znaczyć, ale naszej starce łogromnie ciynżko szło te wyjaśniani. W końcu żech pokapowała, że duszyczka, jak wylezie ze ciała, to idzie bez Piotrowo brama kajś na drugi świat. Jo rada ze łojcami rajzowała, ale jak mi starka padała, że tam kożdy musi iść som, toch sie trocha wylynkała a chciałach, coby nauczyła mie tej „czarodziejski” modlitwy! A rzykom jom do dzisio, chocioż teroz już wiym, że ni ma wcale tako „czarodziejsko”.
Jeszczech bez pora lot niy rozumiała, co to je umrzić. Myślałach se, że te wszystki starki, co ich chowali, yno poszły spać, a sie łobudzom jak sie dobrze wyśpiom. Yno te truły zdały mi sie łogromnie niywygodne, a jeszcze szłoby sie w nich udusić! Dobrze pamiyntałach, jak mie starka łoprzezywała a łotrzaskała mi po dupie, kiej żech sie roz zamkła we szranku.
Niedługo potym, jak żech napoczła chodzić do szkoły, nasza stareczka tyż sie wybrała do Ponboczka, ale nojprzod bez trzi miesionce chorowała. Musiała leżeć we łóżku a stowała yny za potrzebom. My miyszkali już łosobno, ale ze stareczkom gdoś musioł łostać, jak ciotka szła do roboty. Bezto jak prziszły latowe feryje, jo kożdy dziyń przed szostom rano sie u ni meldowała. To Ponboczek doł nom tyn czas, coby my sie jeszcze lepszy ze starkom poznały! Trocha szkoda, że go było yno tela...
Dycki kole poł osmej dowałach starce przirychtowane śniodanie. Potym czytałach i na głos „Żywoty świyntych” abo śpiywały my roztomańte pobożne pieśniczki. We lipniu jeszcze we dwie, a potym to jo już yno sama, bo nom nasza stareczka lichła we łoczach, ale jo jeszcze porzad wierziła, że łona sie z tego chorobska pozbiyro!
Piyrszego września poszłach do szkoły, a za dwa dni nasza stareczka rano się już niy łobudziła. Powiyźli jom potym wielgim, łoszklonym karawanym na cmyntorz, a nigdy już niy prziszła nazod...
Komentarze