Jak sie ludzie nauczyli pisać, zaroz sie zaczły starości! Szło dać drugimu znać co a jak, ale łon tyż musioł umieć czytać abo znać takigo, coby mu tyn brif przeczytoł. Trza tymu istnymu było dać co na lepszo, bo inakszy jak sie prziszło ku niymu po drugi, to czytać niy chcioł!
Nastoł tyż nowy fach: pisorz, co szkryfloł wszystkim listy za piniondze, a we wojsku za cygarety. Godoł ło tym starzik Konsek, co służył jeszcze pod Wilusiym. Ze wojska do dom szło pisać yno po nimiecku, a byli tyż tacy, co dwie-trzi klasy pokończyli i wiela naszkryflać niy poradzili. Jak kery umioł piyknie do dziołchy napisać, abo jaki wiersz ułożyć, to był we cołki kompaniji we zocy! Potym wszystki frelki dostowały jednaki listy, bo ich modzioki kopirowali jedyn łod drugigo! Konskowo frelka chciała swojimu karlusowi łeb łoszkubać, jak prziszoł do dom na urlop za to, że łon niby mioł jeszcze drugo libsta, bo jeja kamratka taki som brif dostała, yno podpis był inszy.
Za starego piyrwej listy, wiadomości a piniondze koniami rozwozili. U nos tyż dyliżansy jeździły jak na Dzikim Zachodzie. Tak bez stopiyndziesiont nazod bandyty na jedyn pod Rowniym napadli. Potym we wiynkszych miejscowościach poczty pobudowali a listy cugami zaczli wozić, ale na miejscu to już śnimi musioł deptać listonosz abo briftryjger, jako insi godali, a jak było trza kaj dalij jechać, to dostowoł służbowe koło. We mieście roz-dwa swój rejon poczciorz łobskoczył, bo chałpy stoły jedna wele drugi, ale gorzi było na wsi, bo tam chałpy były porozciepowane! Na taki Piekucz trza było jechać kawał bez las, ale moji starziki na te szczyńści dostowali listy yno pora razy we roku. Jak napadało śniega, to poczta dycki czekała na starzika Paula we dworze we Baranowicach. A wiela było napadow na poczciorzy, co pynzyje wozili, to se ani niy poradzicie przedstawić!
Teroz, jak nastały telefony komorkowe, esmesy a mejle, to ludziska mało listow piszom, ale mieliby pamiyntać ło tych, co ich kejś łobsługiwali, bo niydowno swoji świynto mieli.
Roztomili, piyknie Wos pytom: piszcie „komentarze” do mojich godkow we internetowym wydaniu „Nowin”!
Komentarze