Wilijne jodło

Jo za bajtla wielce żech sie na Wilijo radowało, bo u nas było dycki taki jodło, co sie go warziło yny roz we roku: moczka, makowki, siymiyniotka, abo konopiotka i prawe pierniki na miodzie. Te insze jodła: kapusta ze grochym, abo krupy ze grzibowom zołzom, to czasym starka bez rok nawarziła, ale taki prziwilije szło porachować na palcach łod jednej rynki!
Dycki było na stole dwanoście zortow jodła, ale bogatsi mieli i dwaścia sztyry zorty, a potym, co niy zjedli, to po świyntach po znajomkach posyłali.
Czynsto-gynsto my co „erbli” łod naszej somsiadki, paniczki Waleski, bo jeji chop na grubie robił, to se mogła na wiyncy pozwolić. Łoni byli yno sami dwa w doma, bo dziecek ni mieli, ale warzili dycki tela, co my do dwoch familiji do kupy. A jaki dobre te jodło mieli! Paniczka Waleska dycki nakupowała ruzynek a mandlow łod tych, co pakety ze Niymcow dostowali, a do makowkow niczego niy żałowała. Nasze makowki podle jejich biydne były, bo we naszych ruzynki trza było szukać!
Dycki kożdo Wilijo tamte biydne, ale bliskie sercu, czasy a dobrych ludzi rada spominom!
Jak żech sie wykludziła „na blok”, toch miyszkała ze samymi „gorolami”, ale gibko my sie skamracili a nawzajym my se pomogali. Na Wilijo to my sie czynsto jodłym wymiyniali, bo łoni warzili cołkiym inakszy niż my: barszcz bioły ze grzibami, barszcz czerwiony ze pierogami, kapusta ze fanzolami a grzibami, placki ze kartofli ze szampionami, kutia, nudle ze makiym, ku tymu bigos a jeszcze szałot ze kartofli we kajjaki postaci! Piykli tyż lyngi ze makiym a kołocze ze syrym, ale po pierniki dycki przichodzili do mie! Były tyż ryby: pieczone kapry, co my, Ślonzoki, momy fest radzi, harynki we śmietonce, we łoleju a we łoccie, a jedna nasza somsiadka robiła nojlepszego kapra we galercie!
Cołko ta wymiana wilijnego jodła zaczła sie łod tego, że jedyn roz, po połedniu we drugi świynto, somsiady ze przeciwka pytali nos na kawa. Jednako potym jo musiała po cosikej iść nazod do dom.
Patrza, a we naszej kuchyni kole garca ze moczkom siedzi nasza mało cera ze kupkom cudzych dziecek i łyżkami rowno łobracajom! Tak im smakowało, że ani niy dały pozor, że jo na to wlazła!