Ło czym gadzina rozprowio we Wilijo?

Francik Drobik nasuchoł sie łod starki bojek ło tym, że bydlontka czasym rozprowiajom ludzkim głosym we Wilijo, jak we kościele łodprowiajom pastyrka, ale to ni ma dobrze podsuchować, bo sie na sia co niydobrego usłyszy. Nojgorsze, że potym tyn, co ucha nadstawio, za kora do trzech dni musi umrzić! Rozprowioł ło tym kamratom, jak we Hanikowej stodole chroboka zalywali. Tyn chrobok musioł być długi jak glizda, bo te ochlapusy aż sztyry kwaretki potrzebowali, coby go łutopić a isto by tam jeszcze siedzieli, jakby Hanikowo baba ich do dom niy wygnała.
Po wieczerzy Francik poszoł do chlywa ku źrobkowi a cielikowi ze łopłatkym a troszkom wilijnego jodła. Światła niy broł, bo piyknie miesionczek świycił, a swój chlywek znoł tak dobrze, że wszyndy po cimoku trefił! Jeszcze niy łotwarł dźwiyrzy, a już mu sie zdało, że tam we pojstrzodku gdoś godo. Na palcach podloz pod łokynko, bo myśloł, że to som złodzieje, ale ni, to se rozprowiali jego źrobek ze cielikym!
– Tyn nasz gospodorz szczyndzi mi siana a słomy, a som sie na takim rubym strużaku wylyguje, że śniego spado na ziym...
– Co prowda, to prowda – łodpedziało ciele – szporobliwy je do imyntu, mie tyż ćwikel do grotka rachuje, ale to, że slatuje ze łożka, to je inszo inszość! To je dycki jak sie napiere jak wieprzek!
– Kamracie, godej ciszyj, bo sie jeszcze kyndroz na nos pogorszy, że go do takigo nic niywartego czowieka przirownujymy!
– Jo wom dom, wy gizdy! – pomyśloł se Francik. – Bydziecie na mie przezywać, jak na moji poszy siedzicie! – i już chcioł skoczyć do chlywa, coby gadzinie łocupać, kej usłyszoł, jak źrobek padoł:
– Coś mi sie zdo, że gdoś nos podsuchuje?
Francik cołki stword, bo spomnioł se, co bydzie dali:
– Kora Bosko tego gizda niy minie! – ciele przituplikowało ciyniuśkim głosym, chocioż było już śniego praje pół byka.
– To yno my wiymy, co bydzie śnim dali! Za te słepani we Szczepana uschnie mu rynka, na drugi dziyń noga... na trzeci dziyń prziro... (tu sie Francik wiyncy domyśloł, niż słyszoł), a we Nowy Rok bydzie po chopie! Po...
Tego chop już niy zdzierżył, yno strzelił ku chałpie, a za kwila za nim poleciały dwa babski ciynie...

Komentarze

Dodaj komentarz