Mokro niyspodzianka

To było we tych czasach, kej moji łojcowie stawiali chałpa, co w ni teroz miyszkom. Woda do budowy musieli my ciongnońć bez sto metrow szlauchami. Chałpy przi samej drodze woda miały, ale my byli we drugij raji, bezto niy chcieli nos podłonczyć do wodociongu, zanim drogi do Osin niy skończom. Miyszkali my już we nowej chałpie we dwoch izbach, ale po woda musieli my chodzić do nojbliższego somsiada. Cołki szczyńści, że sie tacy dobrzi ludzie znodli, co nos do swoji pywnice pora razy za dziyń puścili, coby se tatulek ze mamulkom mogli wody w kiblach nanosić! Trza i było kożdy dziyń zatela: do mycio, do warzynio, do picio a do gowiedzi. Nasze somsiady: ujek Tyjofil ze ciotkom Stazyjkom, to niy byli nasi prawi przociele, yno kamraci łod naszej mamulki jeszcze ze szkolnych lot. Jo im łobom przoła, ale na ujka to żech czasym miała z gorki, bo łon łogromnie rod szpasy robił! Wtynczos ujek Tyjofil delszy czos nic niy wywiod i my już po trochu zapomnieli ło tych jego konsztikach.
We Wielkanocny Pyndziałek wczas rano gdoś zaklupoł do naszych dźwiyrzy. Mamulka roz-dwa wyskoczyła ze łożka, bo se pomyślała, że isto sie musiało cosikej stać, że tatulek prziszoł nazod, zamiast iść do kościoła na poł osmo! We dźwiyrzach jednako miasto tatulka stoł ujek Tyjofil i ze zbolałom machom padoł, że dzisio łod rana woda niy leci i łoni sie ni majom ani czego napić, bo tego sie żodyn niy spodziywoł, a wody na zapas se niy napuścili. Nom łostało jeszcze ze poł kibla wody i mamulka chciała somsiadow poratować. Wyciongła ze byfyja taki wiynkszy zielony gornek, bo ujek padoł, że łod nerwow garca na woda zapomnioł, i naloła wody prawie do pełności, no a potym ... musiała uciekać, bo jom ujek tom wodom łobloł! Mojimu bracikowi, co społ we kuchyni na leżance, tyż sie dostało, bo ujek myśloł, że to je jo. We chałpie narobiło sie wrzasku i jo sie kapła, co sie dzieje, ale uciyc żech niy dała rady.
To był nojbardzi mokry śmiyrgust we naszym życiu. Mamulki nojwiyncy bolało, że sie tak gupie dała chycić starymu kamratowi. W doma wyglondało jak po potopie: cołki dopołednie wyciyrali my deliny a pierziny i oblycze suszyli my do wieczora!

2

Komentarze

  • Grymlino Panoczek Emil 01 kwietnia 2013 13:38Dziynki za pozdrowiyni! Jo se myśla, że ze tym Waszym pisaniym po naszymu ni ma tak żle, boście gryfnie napisali ło starce, co wom hań downi wytrzaskała po "niskich plecach"!Tyż pozdrowiom
  • Emil Lany Poniedziałek 27 marca 2013 20:00Witam pani Grymlino, na Wasze pisanie trafiłem przez przypadek, choć ja też jestem żorzanin, ale pisanie po śląsku ciężko mi idzie, ale zaraz przypomniałem sobie młode lata, kiedy czatowało się z kiblami pełnymi wody za rogiem domu! Raz oblałem jedną starkę i ona się za mną puściła i mi otrzaskała po dupie! Pozdrowiom

Dodaj komentarz