Jak kobyle zachciało sie łoctu

We jednej wsi miyszkoł chop Bartek. Chcioł se kupić konia, yno, że ni mioł na niego piniyndzy, ale roz mu sie poszczyńściło! Szoł na torg do miasta, a tu na drodze leży jakiś bojtel! Były tam złote piniondze. Jak tak rozważowoł, co mo zrobić, nadjechoł chop na koniu a spytoł sie go, eli kaj miyszka ze piniondzami niy widzioł. No to mu biydok bojtlik łoddoł! Tyn bogaty chop to był koński handlyrz, bezto Bartek pedzioł mu o swojim nojwynkszym pragniyniu. Tyn istny obiecoł mu konia, ale ta kobyła była staro, maluśko i fest chudo. Bartek jednako kobyłce przoł a porzad i snosił świyże siano, łowies a majs. Już za miesionc ludzie i niy poznowali, tako wizgerno była jak mody źrobek. Kożde rano szła orać na pole, a roz za czos jechała tyż na torg. Piyrwej to cudze konie sie śni śmioły, a teroz niy poradziły uwierzić swojim łoczom, a łona niy poradziła sie nakwolić przed nimi swojigo panoczka! Tako jedna staro kobyła łod zowiści padała i tak:
– Jak tyn chop tak ci przaje, to ci do wszystek, co bydziesz chciała!
– Ale wszystek mom!
– Łoctu chciyj, łoctu! – radziła fałszywo perszerona.
– Łoctu, łoctu... – powtorzała se bez droga Bartkowo kobyła, bo niy wiedziała, co to znaczy.
W doma udała, że je choro, ale w końcu sie i zmierzło a chciała sprawa gibko skończyć, ale jakby teroz tak nogle łozdrowiała, to by sie chop kapnoł, a śmignoł i biczym po zadku!
Wtynczos przipomniały sie i godki łod fałszywej kamratki:
– Wyzdrowiała bych, jakbych łoctu dostała! – padała chopu a przewrociła ślypiami.
– Czamuś sie pryndzy niy łodezwała, już byś downo zdrowo była!
Skoczył Bartek do dom a za kwila naloł łoctu do kobyligo pyska.
Kobyłom targło, wystrzeliła prosto za stodoła, a tam jom wziyno ze dwoch końcow! We wieczor skruszono przilazła do dom.
– Widza, że te lyk dobry był! – uradowoł sie chop. – Mosz sam jeszcze!
– Niy, jo już niy chca....żałuja, żech tej perszerony posłuchała...jo yno udowała, bezto bijcie mie teroz wiela wlezie! – żałowała klacz.
– Toś ty tako je! – znerwowoł sie Bartek. – Ale jo mom dobre serce, bić cie niy byda, boś sie sama pokorała!
A jo do dzisio pamiyntom co mi starka łopedziała!

3

Komentarze

  • Grymlino Podziynkowani 22 maja 2013 19:39Dziynkuja Wom: Ślonzoczko i Krzyśku! Je żech łogromnie rada, że moji łopowiostki czytocie, skuli tego sie kożdymu autorowi serce śmieje! Anich niy prziszła na to, że jeszcze tela ludzi może ślonski bojki pamiyntać. Momy tych bojek tela, że sie pokwolić nimi mogymy przed inszym norodym! Pozddrowiom serdecznie
  • Krzysiek Kamela 17 maja 2013 22:18Chlapiesz jak kamela łocet - toch niyroz słyszoł, ale ło kobyle to piyrszy roz. No ale bojki som rostomańte, ta tysz mi sie podobo. Piykne dziynki Grymlino!!!
  • Ślązaczka Jak kobyle zachciało sie łoctu 12 maja 2013 13:31Moja babcia też opowiadała tę opowiastkę, ale takich śląskich bajek jest znacznie więcej. Pozdrawiam

Dodaj komentarz