Jak utopek na zolyty chodził (bojka ślonsko)

Isto wiycie, że utopki to som takie złe stwory, co we rzykach a stawach pod wodom siedzom i bez dziyń mało sie pokazujom, ale we wieczor abo we nocy to poradzom zaroz czowieka utopić! Bezto jak słonko zańdzie, ludzie sie niyradzi nad woda wypuszczajom, wolom kawał drogi nadłożyć, niż na utopka trefić!
We jednej wsi miyszkoł bogaty młynorz, co mioł yno jedna cera Barborka. Dziołcha była gryfno, ale fest przebiyrno, a jeji łojcowie chcieli sie doczekać wnukow! Skuli tego pomyśleli, że sie sami postarajom dziołsze ło żynioka, ale wszystki wdowce a karlusy we łokolicy zdali sie im za biydne.
Roz we prawe połednie bez wieś przejechała ze hukiym łostrojono kolaska i stanyła pod kaczmom. Wysiod śni elegancki panoczek we hucie ze piyrzym. Niy był ani wielki, ani piykny, ale ze daleka było widać, że je bogaty, bezto prawie cołko wieś sleciała sie do kaczmy go łoglondać, a łon za stoł siod, jod, pił a muzykantom złote talarki sypoł, bo se chcioł ze dziołchami potańcować! Nojwiyncy wywijoł ze Barborkom, a we tańcu i przigadywoł, że sie mu fest widzi i rod by ku ni chodził.
– To sie musicie panoczku mojich łojcow spytać! – poradziła mu dziołcha.
Łojcowie przistoli i panoczek już za tydziyń siedzioł u nich we chałpie. Tam go piyknie przijyni, a potym wypytali się, skond je a jako mo gospodarka. Łon im pedzioł, że je z daleka, a sam sie dziepiyro zamiaruje przikludzić, że widziołby mu sie jaki piykny młym nad rzykom abo stawym i pokozoł łojcom miyszek połny złotych piniyndzy. Te złoto ich zaślepiło, bo niy chcieli słuchać cery, jak godała, że tyn karlus tatarczuchym wonio a stołek pod nim dycki je mokry! Ale słyszała to jejich dziywka Katla, co Barborki wypiastowała a wiedziała, co sie świynci! Bezto jak dziołcha szła ze szacym potańcować, to łona po cichu wsadziła i do włosow przitulijo a potym szła konsek za nimi. Wele stawu karlus niby ło coś zakopnoł a chcioł wciś dziołcha do wody, ale dotknoł zielo, na kwila stracił swoja zło moc a zmiynił sie we zielonego utopka. Dziepiyro teroz Barborka go poznała: to był tyn som, co i kejś padoł, że se jom weźnie, jak łurośnie!

2

Komentarze

  • Grymlino Do pana Bogdana Dzierżawy 23 czerwca 2013 16:35Dziynki za tyn piykny komyntarz! A wiycie, że praje zamiaruja cosikej ło tych utopkach napisać, myśla, ze Wy tyż jaki słoweczko prziciepniecie! Pozdrowiom
  • Bogdan Dzierżawa Utopki to ślonski maskotki. 19 czerwca 2013 18:30Fajny fal mioła ta dziołcha z tym gizdym utopkiym i fajnie Grymlino żeście to napisali. Napiszcie wiyncyj o utopkach, bo te stwory ludzkij wyobraźni dycko były i som i bydom naszom ślonskom maskotkom.

Dodaj komentarz