Chinczyk
Chinczyk




Chojinka dycko my w chałupie mieli prawdziwo świyrkowo abo jodłowo. Były tyż czasym sosnowe, ale tak dopiyro w siedymdziesiontych latach zaczła sie moda na nie. Godom teraz o takich chojinkach, kere my w latach powojynnych stawiali. Co to była za uciecha ta chojinka strojić, wszyjscy my sie ścigali w pomysłach, jaki ciacidełka na nia powiesić. Tych glaskugli, abo jak kto woli gołek, co obstoły bez wojna, było niywiela i przeważnie podropane, a w sklepach dopiyro zaczły sie pokazować, ale były sromotnie droge, to tyż mamulka przeważnie yno szpica kupowała, bo my i tak niy stoli o to, żeby gołkami strojić. Nojważniejsze, że było trocha lamety, anielskich włosow i dużo waty, reszta my sami porobiyli. Co my tyż niy powynochwiali, rostoliczne kolorowe, papiorkowe koszyczki, chałupki, gwiozdki i kastelki, wszystko piyknie posklejane i na nici powieszone krynciło sie na astkach chojinki. Robiyli my tyż takich chińczykow w tych szpicatych czopkach, kerych my w ksionżkach łoglondali. Brało sie wydmuchane jajco i malowali my na nim oczy, nos i gymba, no i szkuty czorne, bo takich chińczykow jest nojwiyncyj. Potym na wiyrchu przilepili my hut szpicaty, a z dołu kragel z kolorowego kreppapioru. Wszystkim, kerzy yno widzieli naszo chojinka, chińczyki podobały sie najbardzij. Robiyli my tyż ciacidełka z pomalowanych zilberbronzom szyszek i obklejonych pozłotkom orzechow włoskich, ale już proznych, bo kto by tam cołki orzech wiyszoł. Nojlepsze tyż były lańcuszki z pociyntyj słomy i ponawlykane na nici. Miyndzy kożdom słomkom dowało sie taki małe kołeczko abo gwiozdka wystrzigano z papioru. Siostra roz wynochwiyła, że idzie dać miyndzy te słomki taki kupne nudle, gwiozdki, w kerych już nawet dziurki były, stykło je yno troszka tuszkami pomalować. Yno że na drugi rok z tyj skrzinki, kaj my chowali te ciacidełka, mole wyfurgowały, a nudlowych gwiozdkow już niy było. O tym, że świyciło sie świyczkami zapnytymi na chojince w takich żabkach, już niy godom, bo bych tyż musioł napisać, że co roku my chojinka gasiyli, bo wata i anielskie włosy gorały, ale dycko woniało w cołkij chałupie lasym, czego przi plastikowych chojinkach pedzieć niy idzie. UTOPEK

Komentarze

Dodaj komentarz