Cołkiym swojsko łacina (staro bojka ślonsko)

Jedyn synek sie łogromnie dobrze we szkole uczył. Pon rechtor radził łojcom, coby go posłali dali do nauki, nojlepi do samego Krakowa. Bez pora lot cołko familijo szporowała i jak już było tak daleko, że uzbiyrali, wiela było trza, to synka ze miyszkiym piniyndzy do tego wielgigo miasta wyprawili, ale łon tam zamiast wziońć sie do nauki, woloł hulać ze kamratami po kaczmach, a piniondze roz-dwa przepuścił. Bezto ledwie przetrwoł do latowych feryji, a potym poszeł piechty do dom. Piniyndzy na nocleg ni mioł, to po drodze społ po stodołach abo kaj pod dymbym. Jedyn roz przibroł sie na woz do cyrkuśnikow. Miyndzy nimi był taki mały chopeczek, co sie łogromnie mondry łokozoł a doł synkowi tako hrubo ksionżka, co w ni cosikej pisało po łacinie a padoł, coby sie śni uczył! Synek podziynkowoł i wciep jom do tasze a przipomnioł se ło ni dziepro, jak chcioł łojcom łoczy zamydlić. Zamiast wziońć sie do roboty na gospodarce, udowoł, że sie sztyjc uczy tyj łaciny, a potym zaczon chodzić we niedziela na mszo do somsiednich parafiji, coby swojigo farorza niy spotkać, bo łon by go już ze tyj łaciny wyegzaminowoł!
Na podzim synek zaś powandrowoł ze piniondzami do Krakowa, ale nic sie niy poprawił, yno huloł dali. Jedyn roz jak tak popijoł we kaczmie, spotkoł chopa ze swoji wsi i tyn istny go poznoł, a potym łopedzioł wszystek jego fatrowi. Łojciec wyczekoł spokojnie do feryji, bo zamiarowoł ze swojim synkiym po chopsku pogodać:
– Powiydz mi yno synek, co po tej łacinie! – załgoł sie.
– A co byście chcieli wiedzieć, tatulku?
Synek niczego niy przeczuwoł. Gospodyni na placu futrowała kury, bezto łojciec zawołoł synka a kozoł mu padać, co widzi.
– Tamus matulus kurus syrus sypulus...
– Ty giździe – wrzasknoł tatulek. – Jak jo ci dom: kurus syrus sypulus, to cie bydzie boleć dupulus! Jak cie śmigna pasym bez rzić, to sie kwiom łoblejesz! – a skoczył ku synkowi, a tyn niy czekoł, yno uciekoł a bez pora lot sie we wsi niy pokozywoł.
Prziszoł dziepiyro, jak nauki pokończył, a łotwarł piyrszo aptyka we nojbliższym mieście. Synek do śmierci spominoł, że yno dziynki tatulkowi nauka w las niy poszła!

1

Komentarze

  • Hanna nauka w szkole 30 sierpnia 2013 21:29Narzekamy, że nasze dzieci nie chcą się uczyć, ale jak widać dawniej też tak było.Możemy tylko po cichu liczyć, że nasza młodzież też zmądrzeje!

Dodaj komentarz