Ło starziku, dziadku a Skarbniku

Posłuchejcie roztomili, co mi niydowno rozprowiała moja mało somsiadka Ada:
– Moje łoba dziadki som górniki: Janek Wyleżoł miyszko we Żorach, a lata fedrowoł na Moszczynicy, a tyn drugi to je Gyniek Jaroszek ze Rudy. Łobom przaja, ale łoni mie tyż czasym nerwujom! Jak przijada do Rudy, a powiym „dziadku”, dziadek Gyniek mo na mie z górki:
– Coś mi sie zdo, żeś już zapomniała, że na mie sie godo starzik Gyniek?
Jak żech padała coś ło starziku we Żorach, to sie dziadkowi Jankowi niy widziało:
– Co mie dziołcha takigo starego robisz, to już lepi godej mi dziadek, bo jo je wczaśny gorniczy emeryt!
Sama widzicie, co jo śnimi mom!
Łońskigo roku przed Barbórkom pani we szkole czytała nom tako ksionżka ze bojkami, a stoło tam ło Skarbniku, że to je taki dobry ślonski duch, co pomogo górnikom, ale zadzwonił dzwonek i pani niy skończyła, a jo była łogromnie ciekawo, jak to stym Skarbnikym je doprowdy.
Na drugi dziyń jechali my cołkom familijom do Rudy, bezto miałach prziwilijo spytać sie starzika Gyńka, a łon padoł tak:
– Ło kerym byś chciała słyszeć: ło tym dobrym abo ło tym złym?
Jo zgupiała, bo pani we szkole czytała yny ło jednym...
– Tymu złymu Szarlej było – zaczon starzik. – Znali go chopy, co pod ziymiom robiyli we Piekarach, ale tyż ci ze Tarnowskich Gorow, co strzybło kopali. Gizd to był straszny! Chodniki zamuloł, wodom zalywoł, gazym dusił...
Starzik Gyniek godki niy dokończył, bo prziszli jego kamraci, coby śnimi szoł na piwo.
Sama widzicie, że wiela żech sie tego niy dowiedziała!
Jak żech przijechała do dom, zaroz żech poszła suszyć gowa dziadkowi Jankowi, coby mi pedzioł, jak to rychtik je?
– Wiysz dziołcha – padoł mi – stym Skarbnikym to je tak: wszyjscy ło nim godajom, ale małokery go widzioł. Łon ni mo rod, jak gdo na grubie gwizdo, klnie abo „ niy dej Boże” kurzi! Jedyn taki karlus, co robocie niy przoł a sztyjc łobzajtowoł, po kryjomu kurził, choć go stare bergmony (dzisio godo sie górniki!) warowali. No i dostoł bez pysk łod Skarbnika! Czerwione szramy mu na gymbie na cołki żywot łostały!
– Je to prowda, pani somsiadko, abo dziadek zaś robił mie za błozna?
I co jo i miała na to padać?

1

Komentarze

  • Tyż grubiorz Ło starziku... 09 grudnia 2013 21:14Wiycie, Grymlino jakbych moja wnuczka słyszoł!

Dodaj komentarz