Na barani skok

Godajom, że na Nowy Rok przibywo dnia na barani abo zajonczy skok, ale jo tego ani latoś bardzo niy poczuła. Rano stowom je cima, łobiod uwarza a zaś je cima! Ni moga se ani przedstawić jako to te nasze starziki bez elektrycznego światła żyli?
Mój tatulek dycki spominoł petronelka, co tak fest kopciła, ze kożdy dziyń pod wieczor moja oma abo ta dziołcha, co u nich służyła, musiały doloć petronele a cylinder wyczyścić takim wielgim pucrym, jak do czyszczynio flaszek! A zdarziło sie tyż roz za czos, że tyn cylinder im puk we rynkach i palce miały porżnyte łod szkła! Teroz rozumicie, czamu oma niy dała tego robić ani starszym dzieckom?
U moji mamulki w doma dycki świyczkom świycili. Starka kożdy miesiąc kupowała jedna paczka, co w ni 25 abo 30 świyczek było, to ani po jednej na wieczor niy przipadło. Bez zima sie gibko światło gasiło a przi żeleźnioku siedziało, podwiel było czym polić, a jak i tego brakło, to sie szło wczas spać! Dziecka spali po dwa, łosobno synki, łosobno dziołchy, a we trzecim łożku – łojcowie. Bezto kożdy chciał, coby sie jak jak najgibci ta zima skończyła a tesno mu było do wiosny a lata!
Jo se myśla, że teroz tyż wszyscy ło tym myślom, yny sie niy kwolom! Ale niy starejcie sie, za pora dni bydzie Neżki, co wypuszczo szkowronka ze miyszka, a potym to już bydzie z gorki: rano pryndzy widmo ło pora minut, lekcy sie bydzie stowało do roboty! Jak minie luty, to se podzie seblyc te wielgi szkarboły, co im kozaczki godajom, a te ciynżki pelce a mantle, a potym… no już wiyncy niy byda snokwiać, bo mi sie już lekcy na duszy zrobiło! A że Wom tyż, mom prawie? Jo wiym, że momy pojstrzodek zimy, mroz szczypi a cołki styczyń jeszcze przed nami, ale co nom szkodzi troszka pomarzyć?
Czegoż to se mogymy życzyć? Ano wszyskigo, co potrzebujymy, coby nom sie zdało mieć: przede wszystkim dobrego zdrowio, bo jak to je, to życi je leksze, piniyndzy troszka by sie przidało, bo bez nich tyż je konszt użyć, radości a uciechy ze familiji, co nom przaje, choć tego niy pokazuje, wiela błogosławiyństwa łod Ponboczka roztomiłego i na koniec jeszcze wiela a wiela tego wiosennego słoneczka, co go tak pragnymy!

2

Komentarze

  • Grymlino Panu Adamowi 12 stycznia 2014 19:51Dzięki za ciepłe słowa, ja też pozdrawiam wszystkich sympatyków gwary śląskiej!
  • Adam Godki 10 stycznia 2014 14:47Jestem przyjezdny, ale mieszkam tutaj już 25 lat, więc większość uważa mnie za swojego. Muszę jednak powiedzieć, że te "godki" po śląsku są świetnie pisane. U mnie w regionie z którego pochodzę wszyscy proszą, żebym przywiózł ze sobą coś napisanego naszą gwarą. Zawsze zabieram Nowiny. Pozdrawiam dziennikarzy

Dodaj komentarz