Niy wiym, od kedy sie zaczło godać na takich słabych kerowcow „niedzielny szofer”, ale wiym, od kiedy zaczli my z mojom ślubnom używać słowa „niydzielne narciorze”.Bydzie tymu nazod bez sztyrdzieści lot, w czasach jak Syrynka była marzyniym niyjednyj rodziny na Śląsku i na wyjazd z cołkom rodzinom do gor na narty czy sonki niy kożdy se mog pozwolić. Miyszkoł na blokach moj kamrat, z kerym żech do kupy robiył, i czynsto z mojom babeczkom my go odwiedzali, tymtuplym że jego baba była szwoczkom i jak to z babami jest, dycko tam coś do szycio było. Niy byłoby w tym nic dziwnego, do czasu aże se kupiyli auto Syrynka na odpłata. Cołki czas yno o tym aucie godoł, bo szpanowało go to, że jego somsiod kożdo sobota bez zima wyjyżdżoł swojim trabantym do Ustronia na narty. Przeboleć tego Hajnel niy poradziył, że takigo „ciućmoka” – tak go mianowoł – stać na auto i nowe narty dlo siebie, baby i dziecek. Mało tego, ale wszyjscy mieli nowe ancugi narciarskie kupione w Peweksie, a łon tu tyż ciynżko robi i baba dorobio na szyciu, a niy stać ich na to. Co widzioł przez łokno w sobota, że tyn ciućmok zaś narty przipino na dach w „trampku”, to sklinoł.Prziszoł jednak tyn dziyń, że Hajnel prziwioz ta utynskniono „królowo polskich szos”, a że było to już na podzim, to sie doczekać niy poradziył, kiedy tyż piyrszy roz wybierom sie z babom na narty. Dycko za bajtla jeździył na rostolicznych nartach, zrobionych z beczołek, i umioł jeździć, ale w gorach i na prawdziwych nartach to całkim co inkszego.Hajnel jednak ni mioł jeszcze nartow. Wzion kiedyś w niydziela rano baba ze synkiym, sonki do kofra i hajda ku Wiśle! Jak byli w Ustroniu pod Czantoriom, to łeboń ujrzoł tam ludzi, co sjyżdżali na sonkach, i już dalij jechać niy chcioł. Tam stanyli i zostali. Łebek se posjyżdżoł pora razy na sonkach, ale gibko mu sie zmierzło wylazować pod ta górka, przeca to niy były Kozi Gorki w Rybniku i trza było drałować do gory. Sonki zawarli do kofra w syrynce i uradziyli, że przejadom sie na wiyrch kolejkom na stołkach.Zajechali na som wiyrch, a z nimi mocka narciorzow. Wroz synek dugo Hajnela i palcym pokazuje na grupka narciorzow. – Jeronie! – padoł Hajnel. – Dziwej sie staro, kto to tam zdjyncia se robi! Była to znajomo rodzinka somsiadow, połoblykano w te szumne kombinezony, z brelami na czole. Stojom na stoku popodpiyrani kijkami i jakiś im zdjyncia cyko jejich zorkom. Potym symli narty, posiodali na stołeczki i sjechali na doł.– Obejrzi babeczko! A jo gupi myśloł, że łoni poradzom jeździć na tych deskach i pieronym mi żol było.Tak sie słożyło, że w jedna sobota my tam byli prawie i Hajnel mi godo: – Podź ku łoknie, obejrzi se „niydzielnych narciorzow”. I wszystko mi połosprowioł.Dzisioj, jak widza auto z nartami na dachu, wraco do mie te wspomniyni i kombinuja, czy to tyż niy som tacy, kerzi yno jadom se fotka zrobić na nartach.
Komentarze