Miynso ze czornego boczonia

Tyn roz, to ani niy był po tymu czas, bo leśne ptoki siedziały już na jajcach a niy miało by sie ich szterować! Jednako graf doł sie namowić takimu jednymu ważnymu byamtowi i gon wyrychtowoł. Ludzie stanyli wczas rano a poszli za fesztrami głymboko do Baranioka. Tam sie zastawili na jednej niwie, troszka postrzylali i jak yno zeszło słońce, chcieli sie brać nazod do zomku, bo głod ich pomału chytoł, ale panoczek graf łobiecoł im jeszcze gon na kaczki na stawie, co był poblisku, ale wiela ich niy natłukli, bo kaczki lotały jak pofyrtane i ciynżko było kero trefić, za to jakiś strzelec, co mioł łoko ze knefla, zabił czornego boczonia, co siedzioł na jajcach. Tych ptokow dycki mało sie widziało, bo łone miały gniozda yno we lesie na wysokich stromach, co rosły przi wodzie. Tyn borok tyż spod ze wielgi sosny, panoczkowi grafowi prawie na gowa. Bezto łebonie ze dwora, co szli we nagonce, chichrali sie po krzokach, że keryś chcioł grafa tyn boczoniym zabić, yno niy trefił! Potym wszyjscy przeszli na niwa, kaj przodzi stoli. Pokładli zabito zwierzina na trowa, bo trza było łodtrombić koniec gonu. Dziecka przismyczyli tyż tego zabitego boczonia, ale starszy feszter fronknoł nim we krzoki. Jak grafowe goście poszli śniodać, łebonie wyciongli ptoka a debatowali, co śnim zrobić, bo przeca tela miynsa sie ni mogło zmarnować!
-Łoszkubiyny go a uwarzymy jak moja mamulka kura! – padoł Francik, co jego łojciec stawow wachowoł.
Coby sie niy dzielić miynsym, po cichu polecieli po wiynkszy gorczek nabrali wody ze rzyki a potym pod lasym zapolili fojera. Za kwila woda była wrzawo, ale coś zaczło łogromniście śmierdzieć!
-To nic synki – padoł Francik. – Moja mamulka godo, że jak sie łobiod warzi, to ze poczontku trocha go czuć, ale dziepiyro ku końcowi piyknie wo... Niy synki, niy strzimia!
I jak sto koni pognoł do krzow a reszta się rozpyrskła.
Tak to bajtle miynsa ze czornego boczonia niy pojedli a jeszcze lasa o mało co, niy wypolili!

Komentarze

Dodaj komentarz