Tatulek żył krotko, ale wiela tego przeżył! Za bajtla mu sie dobrze żyło, mioł mamulka co mu przoła, tatulka, co mało kedy był w doma, ale potym jak sie troszka podrosło, to szło śnim iść do lasa a poznać jako żyjom roztomańte zwiyrze a ptoki. W tynczos tatulek pobiyroł te nojlepsze nauki, kere nom tyż przekozoł. Mioł jeszcze modsze braterstwo, co mu nikedy grało na nerwach, ale do łognia by za starszym bracikiym skoczyło.
Tym szczynśliwy żywot przerwała wojna. Jak mu było 18 lot łostoł wojokiym. Czynsto spominoł tamte lata, ale godoł dycki ło jakiś gupotach! Ło tym, co tam kerymu wywiodli, ło co sie kamraci poprali abo kaj sie skryli na ćwiczyniach, jakby chciał zapomnieć, o tych wszystkich strasznych rzeczach, co wtynczos przeżył! Dziepiyro jak żech była starszo, to żech niy roz słyszała, jak godoł ło tym, że w łokopach chlyb sikyrom rombali, bo taki był zmarzły, jak chowoł swoich nojlepszych kamratow, jak uciekoł przed bombami, a rzykoł, żeby jeszcze Pon Bog doł mu ta przileżitość, coby do dom prziść nazod a łojcow a braterstwo łobejrzeć, jako mu potym Pon Bog życi darowoł, bo liznoł jak dłogi, kej w tym samym momencie nad nim konsek granata przelecioł ! Było tego aż zatela na jednego człowieka, a mój tatulek poradził to wszystek zapomnieć i jeszcze sie czynsto łośmioć !
Jak prziszoł nazod na Ślonsk, tyż go wiela niyprzijymnych rzeczy potkało i to łod ludzi, co im moji starziki cołko wojna pomogali , jak yno umieli! A tatulek poradził im wszystkim wyboczyć! Za to go do dzisio podziwiom, bo niy wiym, eli bych tak poradziła! Tatulek dycki godoł, że zymsta noleży Panu Bogu!
Nikedy se myśla: jak łon to robił, że jeszcze mioł tela czasu do nos, dziecek i że nom tak fest przoł, chociaż nigdy ło tym niy godoł, ale my to i tak wiedzieli?! A jak nos musioł bronić, bo my tyż czasym co wywiodli, to niy robił tego gupie, chociaż żodnych pedagogicznych studiow niy mioł. Ze każdej takij sytuacyje sami my musieli wyciongnońć nauki, a jo go za to cynia do dzisio!
Komentarze