Nikedy w marcu było ciepło jak bez lato i pamiyntom, jak dziecka zaroz próbowały lotać po dworze po bosoku, wtedy starziki godali, żeby tego niy czynić, bo w marcu ze ziymie chorobska wylazujom, i mieli recht. Niyroz potym trza było nogi w gorkij wodzie tonkać, żeby te chorobsko gibko wygnać.Jak jedni sie bojom tego miesiąca, to drudzy zaś yno czekajom, żeby sie do życio obudzić, bo przeca yno w tym miesiącu na Grzegorza idzie zima do morza. W bardzo downych czasach pogańskich ludzie, kerzi tukej miyszkali, z radości, że już niy bydom marzli, bo zima wroz z roztopionym śniegiym ich opuszczo, robiyli taki wielki kukły ze słomy i charpyncio, kere nad brzegiym rzyk podpolali, przi tańcach i śpiywkach z wielkom radościom ciepali do wysokij wody, żeby czasym ni miała zło zima chynci nazod przijść. Do dzisioj tyn zwyk sie przijon i juzaś coroz czyńścij słychać, że w dziyń wagarowicza (co za dziwne miano, bo jo nigdy niy chodziył na wagary, yno na „bula”) dziecka ze szkoły szły topić marzanna (tyż te miano kajś z „Bożych stron” do nos sie wkludziło, ale niych tam, bele dzieciom to radość sprawio, bo co sie za dziecka przeżyje, to sie fajnie wspomino).Dycko wielko haja jest tyż w marcu, jak zima piere sie z wiosnom. Pamiyntom tyż, jak starka robiyła nas za błozna w 21 marca:Słyszeliście dzieci w nocy ta haja? A my zdziwiyni godomy, że nic takigo my niy słyszeli, toż śmioła sie wtedy z nos i dziepiyro nom musiała to wszystko wytuplikować. Czasym tyż i to pasowało, bo prawie na dworze śniegiym prało, a za chwilka juzaś klara świyciła i sikorki turlikały: Widzi pon? Widzi pon?!W marcu tyż dycko wrocajom z ciepłych krajow boczonie do swojich gniozd i człowiekowi zaroz weselij sie robi, jak słyszy ich głośne klekotanie. No ale, że w tym marcu jest jak w garcu, to niyroz boroki boczonie rano sie budzom pod grubom pierzinom ze śniegu.Koty tyż czujom w marcu chyńć do mraukanio i cołko noc koncertujom pod oknami, ludzi budzom, a ci zaś potym boczoniom robota nagoniajom i teraz dziepiyro wiym, czamu my dycko za bajtla wołali na krajzujące nad chałpom boczonie: „Boczoń! Boczoń! Prziniyś mi siostrziczka!”. Dwa razy mie tyn pierzin wysłuchoł i potym żech już przestoł dalij za nim wołać, no ale mom takigo kolegi, kerymu co roku przinosiyły boczonie, jak niy siostrziczka, to braciszka. Jak już ich siedmioro przinios, to zrobiył se szlojder i strzyloł do nich, żeby nad chałupom niy lotały.
Komentarze