Padała, że łona jedzie na łodchudzajonce wywczasy do „Villa Maris” we jakiś małej miejscowości nad morzym (tym polskim!), a niy bydzie i cołki trzi tydnie.
– Łoboczycie dziołchy, jako ciynko a gryfno przijada! Jo i niy chciała psuć radości, ale taki wywczasy jo już pora lot nazod poznała: słono kosztowały, jeść dowali tela, co moja starka kozie (sama zielynina!), sztyjc gonili nos po plaży a ani wyspać sie niy szło – skuli kopruchow!
W końcu Aneczka zastympstwo znodła, spakowała swoji nojlepsze szwory a pojechała.
Minyły jakiś dwa tydnie a my dostali telefon łod moji potki, co była we sanatorium we Kołobrzegu. Łona sie tam rozchorowała a ni mioł jom gdo do dom prziwiyźć, bo tyn krześniok, co jom tam zawioz, był teroz ze familijom na wywczasach we Egipcie, bezto padło na nos, coby ciotka do chałpy prziholować.
Wyjechali my ze chopym wczas rano, ale skuli awarie auta po drodze byli my na miejscu dziepiyro na wieczor i trza było szukać noclegu i tak my trefili do „Villa Maris”, tej samej kaj sie łodchudzała nasza Aneczka. Wczas rano ci, co sie łodchudzali, szli na plaża poćwiczyć a narobili takigo larma, że wol – niy – wol musieli my stować, bo już usnońć niy szło. Bezto żech widziała, co tam rychtujom na stołowce: „biołe szalyństwo” (po naszymu bioły syr) szałatka ze szpinatu, a gorsko kawa zbożowo! Na taki śniodani to jo ni miała smaku, a padałach mojimu ślubnymu, że zetrwomy do tej dziesiontej – poł jednostej a zjymy se co we tym barze, co my go wczora mijali po drodze.
Ledwiech tam wlazła, patrza a tu przi nojbliższym stoliku siedzi nasza Aneczka a cosikej wcino. Kończyła jeść tortynsztik a kozała se jeszcze poł kaczki a mało żymła!
Jak żech jom pomianowała, to skoczyła jak łoparzono a padała:
– Niy strosz mie dziołcho, jo se myślała, że to je nasza trynerka... Łona sam czasym zaglondo, sama widzisz we jakim sztresie jo żyja!
Po wywczasach Aneczka jeszcze przibrała.
– Wszystek bez tyn sztres!
Tak godała potym kamratkom we robocie. Ale yno jo znała tego prziczyna!
Komentarze