Toż Wom powiym, że ani jedne, ani drugie, yno skirż tego, że mie sam niy boło. I dalij mie niy ma. Pisza do Wos z daleka, zza zachodnij granicy, bo mi sie teskno za Wami zrobiyło. Bo mi śląskiego pisanio i godki brakuje. A chca Wom pedzieć, że jo, Ślązoczka Cila, od przeszło pół roku jużech je w tyj Europejskij Uniji, do kieryj Wy dopiyro za pora tydni wleziecie. Jakoch się tam znodła i po co, zaroz połosprawiom. Toż pamiyntocie możno, jak trzi roki tymu pisałach, że sztartłach na saksy ku zbiyraniu podzimek. Za rok na nastympne podzimkobranie pojechałach, a potym jeszcze łupłach robota na czorno u polskigo farorza za gosposia. A jak sie takie saksy roz udajom i do chałupy prziwiezie się szykowny ladong zarobionych pijyndzy, to za jakiś czas zaś się zachcywo jechać. Tak tyż i boło sy mnom. Zaczło mie nosić, jak tego kota z pacharzinom. Kukałach na swoja rajzytasza, z szuflodki wyciągałach paszport, żeby go chociaż przeszkartować. Dlo mie i moji familiji boł to znak, że prziszoł czas na szukanie nowyj roboty. Niywzdycki udo się jom wartko znojść. Nikiedy trza ciyrpliwie czekać pora miesięcy. Kaj jom szukom? Roztomajcie. W internecie, gazetowych anonsach, u przocieli, kierzi od downa w Nimcach miyszkajom. Ci łostatni najpryndzyj coś wynuchtajom. Teraz jednak niy mitrynżyłach czasu przi czekaniu na robota. Na poważnie chyciłach sie nauki nimieckiego. Doszłach bowiym do tego, że przi jego znajomości pryndzyj sie coś znojdzie. Niy yno pryndzyj, ale i coś lepszego. Kułach beztóż tyn nimiecki po 2-3 godziny dziynnie. Szło mi coroz lepij. Aż kajś na początku czyrwca poradziyłach już bez telefon pogodać z mojimi potyncjalnymi nimieckimi robotodawcami. Kiedy prziszło lato, bołach już na saksach w Sauerlandzie. Wtedych se ani niy pomyślała, że tak dugo zostana na nich tyczeć. Jak je robota, to som i pijondze. Krom nich mom kupa jeszcze inkszego profitu. Za darmo poznowom nimiecki kraj, doskonala język, poznowom nowych, ciekawych ludzi. Co Wom moga po tych siedmiu miesiącach pedzieć? Przede wszystkim to, że już wielkij różnicy między Polską a Niymcami niy widza. Downij, jak sie przejechało zachodnio granica, nad wszystkim, co tam boło, człowiek rozdziawioł gymba, a łoczyska wylaziły z orbit. Teraz i u nos, i u nich som te same sklepy, tyn som towor. Nikiere rzeczy momy nawet lepsze. Niy wierzycie? Toż posłuchejcie. Trzi miesiące tymu jechałach na pora dni urlopu do Rybnika. Kursowym autobusym. Granica przekroczali my późnom, mroźnom nocom. I jak to nikiedy na granicy bywo – stoli my dość dugo i czekali, aż nos skontrolujom. Niy som to już na szczęście takie kontrole jak downij. Pozaglądajom yno do paszportów i wio dalij. W ta noc piyrsze do autobusa wlazły dwie nimieckie celniczki – zmarznione, w sztrykowanych czopkach na głowach. Wyglądały ubogo jakoś. Dość dugo tyż zetrwało, zanim wszystkim połoglondały papióry. Kiedy boły gotowe, do autobusa wskoczył polski celnik. Jedyn yno. Ale jaki! Istny Rambo z amerykańskiego filmu. Postawny, pewny siebie. Łobleczony w ciepłe i zgrabne panterki, z nawiyszanymi nowomodnymi aparatami. Kożdym paszportym yno szkyrtnył po jednym z tych dinksow i już boł fertik z robotom. A co tukej je inkszego niż u nos? Ludzie som inksi! Niynerwowi, serdeczni, otwarci, uprzejmi i mili. W miyjscu, kaj przebywom, niy słychać polskij godki. Ciężko trefić „swojigo”. A mimo to wcale niy czuja sie jak w cudzym kraju. Somsiady przyjyni mie dobrze. Wiedzom, żech z Polski. A kiedy kogoś z nich trefia na drodze, nigdy niy minie mie bez słowa. Zagodo choć na chwila. I raduja sie wtedy, że tak normalnie umia se z nimi dogodać, że radza se tyż w sklepach, na poczcie, u szewca. Czuja sie po prostu Europejkom, niy yno skirż tego, że nosza w portmanyju europijondze. Mom nadzieja, że 1 maja Europejczyki z Unie przijmnom nos równie serdecznie, jak i mie przijyni, a wszystko to, co jeszcze teraz w Polsce fest kulwito, kulwitać po tym dniu przestanie. Chca tyż wierzyć, że kiedy w czyrwcu pojada nazot do dom, to bydzie tak jak łobiecowali – bez granic, bez paszportów, yno z małym plastikowym dowodym w kapsie. I w to, że som my już w UE, widać bydzie niy yno po prostych jak drut ogórkach i bananach w sklepach, po mlyku bielszym od biołego i wielkiej drożyźnie.
Komentarze