Jako sie piyrwej szporowało?

Dycki szporowało sie na wszyskim. Za mojich modych czasow wonglo kupowało sie mało, bo był „na deputat” a jeszcze drogo kosztowoł! Starki były rade jak im stykło łobiod nawarzić, a potym sie łogiyń gasiło a siedziało we łożku pod pierzinom, abo sie szło łogrzoć ku kamratkom, co wiyncy wonglo miały. We zieleźnioku poliło sie troszka yno we wieczor przed spaniym, bo bez dziyn grzoć to była rozpusta!
Cukier dycki mamulki trzimały pod kluczym a cukrowały yno papinki nojmodszym dzieciom, te starsze piły tyj gorski abo kawa ze cygoryje ze mlykiym, jak w doma mlyko było.
Po kapce mlyka łod kozy moja starka loła tyż do prażonkow, co ich bez zima dwa razy za dziyń jedli! Tym, co niy wiedzom, co to je za jodło musza pedzieć, ze to je zwykło śrota ze pszynice abo ze żyta, uwarzono na gynsto jak grysek, teroz to by sie tego isto żodyn niy chycił!
Jeszcze za bajtla słyszałach tako śpiywka łod naszej somsiadki, co szła mni wiyncy tak: na rano – żur, w połednie – żurek, na wieczor – żureczek! Hańdowni ku żurze jadło sie dycki chlyb, ale jak za piyrszej wojny Niymcy zaczli brać „kontigynty” do wojska, a ludziom kozali jeść „ańtop”, to mondre Ślonzoki napoczyni tkać do żuru kartofle!
A pamiyntocie, jak sie sol szporowało? Wszystek jodło było mało słone i myśla, że bezto ludzie byli zdrowsi, ale łoszczyndzanio kołkow abo sztrajcheclow, jako insi godajom, to tego jo nigdy niy popiyrała!
Starzik łod moji kamratki Ewki poradził przekroć taki kołek na sztyry czyńści, ale wtynczos troszka hrubsze były. A kożdom szlajstom poradził łogiyń zapolić, ale my ze Ewkom tak niy poradziły, choć my tak dugo probowały, aż my jeji starce bioły serwet łopoliły!
Jednako najgorsze było szporowani na chlebie. Siostra łod mojigo starzika, co wdowom we modych latach łostała a dziecek miała aż piyńć, dycki jak szła do roboty chlyb cechowała: tela dziecka mogom zjeść na łobiod a tela na wieczerzo! Jak sie straciło wiyncy, to rano za kora było yno po krajiczku i dziecka sztyjc głodne lotały!

Komentarze

Dodaj komentarz