Mocka tych rostolicznych przipowiarkow jest o kwiytniu, ale mie sie nojbardzij kwiyciyn z młodych lot zapisoł w pamiyńci niy skuli tych wszystkich pogodowych rostoliczności, ale skuli tego, że dycko ze świyntami wielkanocnymi sie kojarzi. Zaś jak Wielkanoc, to „zajączek” i śmiergus, a to taki przeżycie dlo dzieci było, że cołki życie sie pamiynto. Totyż tak jak na pewno wszyjscy w mojim wieku mom jeszcze przed łoczami te czasy, jak sie szukało schowanych w zegrodzie podarkow, kere zajączek przinosiył w małym koszyczku i chowoł w zrobionym na gibko gniozdku pod krzoczkiym swiyntojanek abo wysokij czasym trowie.Co tyż to uciechy było, jak sie taki gniozdko znojdło, bo było potym co maszkecić cołki tydziyń. Były w koszyczku kolorowe jajuszka z cukru, baranki z malutkom chorongiewkom, symbolym zmartwychwstałego Chrystusa. Zajączkow i rostolicznych kwoczek z cukru, pomalowanych jakomś kolorowom farbom, było tela zortow, że człowiek niy wiedzioł, kerego nojprzod zaczońć. Czasym tyż przinios zajączek jako apluzyna, kero tak fest woniała, że dzisioj mi sie zdo ni ma takich jak piyrwyj bywały abo tyż nos od dziecka był bardzij delikatny i tak tyn woń sie teraz pamiynto i ciongnie sie za człowiekym. Czekuladowe zajączki tyż sie zdarzało znojść w takim gniozdku, ale tak rzodko, że ani sie tego bardzo niy pamiynto. Wiym yno, że ta pozłotka sie chowało w swojij szuflodce i woniało sie potym, jak już brakło wszystkigo. Niy wiym, czamu to wtedy te mamulki i starki tak przizwolały gryźć te cukrowe stworki, możno niy wiedziały, że potym dyntysty bydom sie z tego radować.Śmiergus to tyż było wielki swiynto dlo synkow, bo za locie dziołszkow juzaś sie dostowało piyknie pomalowane kroszonki, no i te wszystki słodkości, kere – jak se wspomna – zaroz mie bolom te trzeci zymby.
Komentarze