Teroz momy roztomańte maszyny: polywaczki, zamiatarki i ludzi do takij roboty wiela niy trza, bo jedyn szofer roz-dwa łobskoczy pora ulic, a łoni mieli yno tyn swój wozyczek na dwoch kołkach, dwie mietły prynciaste na dugich sztylach a porzondno opata!
Czasym łojce dzieckom ze wzgardom godali: jak sie giździe niy bydziesz uczył, to podziesz drogi zamiatać!
I jo se dycki myślała, że to musi być łogromnie szpetno robota, yno niy wiedziałach skuli czego ludzie tak godajom, bo jo widziała niyroz te babeczki jak szły do roboty, dycki były czysto łobleczone, a potym to im miasto taki kitle zielone pokupowało, coby swojich lachow niy musiały mazać. Aż roz mi kamratka padała, że te ludzie muszom pozbiyrać kobyloki i placki łod krowy ze drogi i aż sie łotrzonsła, tak sie i to zdało rzadne! Jak jo i łodpedziała, że przeca tego niy robiom gołymi rynkami, to ta dziołszka sie na mie fest rozgorszyła a padała, żech je gupio i tyż na drodze przi kobylokach skończa! A przeca ci ludzie wiela dobrego do inszych miyszkancow robili, bo jakby niy łoni, toby na tych kobylokach a plackach wszyjscy kełzali, a ło smrodzie już niy spomna!
Jo miyszkała przi taki drodze, co jom bez sto lot nazod wybrukowali, była piykno, twardo, ale fory na rafiokach łogromnie na ni trzaskały i kożdy maras wbiły miyndzy kostki i konszt w tyn, że trza go było potym stamtond wydropać!
Ludziska sztyjc na tych, co zamiatali wydziwiali, że kepsko sprzontajom, ale czasym to sami musieli sie sprosić, jak potrzebowali troszka nawozu do kwiotkow abo do maluśki zegrodki, co jom mieli pod łoknym. Wtynczos sie szło do zamiataczy, a łoni radzi usypali co ze swojigo wozka do prziniysionej tytki abo torbki. Bezmała skuli tego siyrotki na grobach na nowym kyrchowie tak piyknie rosły!
U nas we mieście tych zamiataczy było poru: trzi baby a jedyn chop, co jo pamiyntom, ale jak uciekały lata, to się pomału wykruszali, szli na pynzyjo abo połumiyrali, niy wiym, eli ich jeszcze kery spomino?
Komentarze