Rosło na tych łąkach tela rostolicznego zielska, że ciynżko by mi teraz było wszystki te nazwy wymiynić, chocioż znajomość roślin wtedy było dlo mie pestkom, bo nawet cołki zielnik żech se zrobiył z zasuszonych trow i kwiotkow. Mioł żech miyndzy nimi i takie, kere ciynżko było znojść, chocioż w książkach pisało, kaj rosnom.Nazbiyrali my dycko na tych łąkach cołki naryncza rostolicznych kwiotkow. Były miyndzy nimi niyzapominajki, na kere my godali „żabi oczka”, były margaretki, firletki poszarpane, rzeżucha łąkowo, dzwonki polne, gynsipympki, siyrotki i dzike goździki, kere chocioż małe i drobne majom kwiotki, ale taki woniące, że wszystki inksze kwiotki na pewno im zowiściły. Czasym tyż w tym bukecie znojdły sie mamałuszki, kiere zdążyły już zakwitnyć na stawie, ale trza było lyźć po ni aże pod parza w szlomie. Nojwiyncyj jednak w naszych buketach było boli-oczek, bo miały długie sztyngle i żółty kolor nadowoł naszym kwiotkom takigo piyknego, świątecznego wyglądu. Krom tego tyż zawsze my kombinowali, czamu na te jaskry łąkowe godajom boli-oczka, przeca nos nigdy od tych kwiotkow oczy niy bolały, czego niy szło pedzieć o naszyj mamulce, keryj dycko te kwiotki w Dziyń Mamulki płaczki z oczow wyciskały. Zakłodali my sie miyndzy sobom, czy juzaś w tym roku bydzie to samo i boli-oczka swoji zrobiom mamulce.Rano wczas, jak mama jeszcze spała, w te jeji świynto, wstanyli my po kryjomu i po cichu szli do komórki na górze, kaj we wodzie w kiblu mieli my schowane nasze łąkowe bukety. Potym stanyli my po cichu przi łóżku od mamulki i w trojka my zaczli śpiywać na cały głos:„Najmilejszo w życiu jest mi mama,ta moja mama, ta ukochana,tela co sie dlo nas poświyncałai wychowała,jo przaja ji...”Potym po koleji od najmłodszego skłodali my mamie ułożone na gibko życzynia na ta przileżytość, kusikowali jom przi tym i wstyrkali ji do rynki te nasze łąkowe bukety.Dycko przi tymu my widzieli, jak mamie zaczynajom sie płaczki kulać po licach, jak te kwiotki woniała i zawsze godała, jak co roku: – Dzieci, czamu mi dycko te diosecki boli-oczka dowocie w bukecie? Widzicie, jak mie teraz oczy bolom, aże płaczki mi lecą. Na bezrok mi niy przinoście już boli-oczek.Ale my jom niy słuchali i dycko dowali bukety z boli-oczkami, bo myśleli my, że kedyś sie do nich przizwyczaji i przestanom mamulce te płaczki wyciskać. Ształnowali my dycko nad tym i niy umieli tego spokopić, czamu nos oczy niy bolom, chocioż tyż my woniali te boli-oczka.
Komentarze