Łeba go fest bolała, bezto dugo mu to trwało niż doszeł do Rudy a tam praje stawiali most i niyradzi puszczali ludzi na drugo strona. Bezto Lojzik prziszoł ku mostowej baryjerce, zeprził się na ni a czakoł na swoja raja. Łoroz baryjerka sie zakwioła, a łon ło mało do wody niy ślecioł a przi tym se jeszcze szłapa wykryncił i potym go chopy do dom na tragaczu prziwioźli. Mamulka lamynciła, a karlus nic se stego niy robił, yno caluśki rok pociongoł ze flachy! We lato a nastoł wielgi war, a Lojzik ługodoł ze kamratami, że pójdom na Śmiyszek sie łokompać. Drogom łogromniście sie zgrzoł i jak siodł na deka było mu jakoś niyłonako, ale drugie karlusy szli popływać, to łon tyż śnimi. Wlozł dość konsek do stawu, dwa razy szpultnoł rynkami, a poszoł pod woda, a tam już czekoł na niego świynty Jon ze słupa na rynku:
– Wiela to razy mom cie łostrzygać gupi karlusie! Mało ci było, żeś praje do rzyki niy wlecioł? Jak cie teroz fakna to pódziesz prosto na drugi świat...
– a zamierził sie na Lojzika.
– Niy, niy.. – wymamrocił synek a zastawił sie rynkom.
– Chopie, ty żyjesz, my se myśleli, że już po ciebie! – usłyszoł Lojzik Hankowy gos.
– To tyn świynty Jon, coś godoł, że łon ze wodom ni mo nic spólnego, mi wygrożoł...
– Niy gorsz sie chopie, ale jo przepomnioł ci pedzieć, że we starczynym „Żywocie” wyczytołech potym, że tego boroka jakiś król kozoł we rzyce łutopić, bezto łon jednako je patronym łod wody!
– A toś ty taki kamrat – wrzasknoł Lojzik – było by ci to jedno, eli by mie tyn Jon łutopił!
– Ale dej pokój, lepi się snami napij!
– holkali go kamraci.
– To przed wami mie łostrzygoł! Jo chca jeszcze kupa pożyć! Jeszcze mi je życi miłe! – Lojzik porwoł sie kiej łoparzony a pognoł do dom, jak sto koni.
Skończyło się kamractwo łod kieluszka i Lojzik przestoł popijać, ale go jeszcze wtedy-łowdy ciongło do kaczmy, ale jak yno wlozł na rynek a spozorowoł, że świynty Jon sie na niego krziwo dziwo, to woloł łokryńcić nazod do dom.
Komentarze