Farbowani na czorno

Ta godka musiały słyszeć jeji cerki-szkolorki: Basia a Emilka, bo zaroz chciały se grać na fryzjera, ale ni miały skim. Bez feryje do drugich somsiadow przijechały dwie wnuczki-bliźnioczki, co jeszcze do szkoły niy chodziły i te dwie starsze bestyje namówiły ich na te farbowani. Maluśkim sie wszystek podobało, dziepiyro jak te dwa gizdy zaczyny im gowy tym mułym suć, to sie rozbeczały a poleciały ku swoji starce, a zaczyna sie łostuda! Jejich starka przileciala do Tilki ze skargom na Basia a Emilka, ale łone godały, że „klientki im w czasie wykonywania zabiegu farbowania uciekły i one nie zdążyły im głów umyć”, ale tego marasu niy dało sie żodnym szamponym ze gowy pozbyć! Somsiadka sie na Tilka poszarpała i niy godała śniom do końca feryji, a Basia ze Emilkom za kara niy pojechały nad morze, co im już downo tatulek łobiecoł, yno musiały siedzieć w doma, a starka Kwolczyno ich na kożdym kroku wachowała, coby zaś co niy wystrugały i tak cołki feryje miały by przesmolone!
Jednako tydziyń przed końcym przijechali łojcowie łod tych małych bliźnioczkow. Jejich tatulek prziszoł ku Tilce, a padoł, co dość już je tyj zwady skuli dziecek i pytoł wszystkich na grilla do zegrodki, a tam sie wszyjscy pogodzili. Dziołszyska za pora dni pojechały stom familijo, na łodpust, a we zgodzie woziły sie ze małymi na starym karasolu i do dzisio to spominajom!

Komentarze

Dodaj komentarz