Jednego roku przed świyntym Jonym, kiedy sie zaczło lato, było tak ciepło i słonecznie, że my już wytrzimać niy poradzili. Prosto ze szkoły poszli my na „Szpyndlowiec”, żeby sie okompać. Woda była tak cieplutko, że niy było takigo, co by do stawu niy wloz. Wlazły nawet dwie dziołchy, kere jeszcze sie pływać niy nauczyły. Synki zaczli yntkować przi pidle, bo tam nojgłymbij było i co jedyn to dalij pod wodom płynył, żeby rekord zrobić. Dziołchy sie nom prziglondały, toż nom rady niy było, kożdy chcioł być tyn nojlepszy.Jorguś był zły, że niy poradzi pobić Zefka, to mu do łepy prziszła szatańsko myśl. Jak prziszoł dran na niego, stanył na pidle i godo:– Jo wom udowodnia, że mie żodyn niy pokono, jak teraz niy dopłyna pod wodom do poł stawu, to mi możecie godać „Klipa”.Nabroł dechu, aże mu żyły na karku wylazły, odbił się, wiela poradzi najbardzij, i skoczył. Wszyjscy ciekawie zaglondomy w ta strona, kaj pokozoł nom rynkom, i czekomy, kiedy wypłynie. Dziołchy tyż zaglondajom i głośno liczom, wiela tyn Jorguś pod wodom wytrzimie. Jak Zefek był pod wodom, to do 35 naliczyły, a teraz już som na 45 i Jorguś sie niy pokazuje. Jak już do 60 naliczyły, to zaczły coroz pomalij i ciszyj liczyć, aże w końcu przestały i wszystkim nom dech chyciło. Podziwali my sie na sia i kożdy mioł momyntalnie mina wylynkano. Piyrszy Zefek sie odezwoł:– Jezderkusie...! Łon sie chyba utopiył. Trza go retować i skoczył za nim do wody. Za nim wszyjscy my wskoczyli, ale nic niy szło ujrzeć pod wodom, bo była całkim zakalono. Przeca szlomu tam pełno było na dnie, kery teraz, po tym naszym yntkowaniu, cołko woda zakalił. Jak zaś Helynka zawołała, że utopek go chyba łapnył pod wodom, bo woda niypoświyncono, to wszyjscy my strachu dostali i jedyn za drugim na brzyg my wyleźli.Nikere dziołchy zaczły głośno beczeć i gibko sie oblykały, żeby zalecieć po jakigo starszego, chocioż wszyjscy my wiedzieli, że to już koniec, bo do wsi kawał drogi bez las. Jak już tak wszyjscy lamyncymy nad utopionym Jorgusiym, w sitach przi brzegu słyszymy głośny śmiych. Tyn gizd Jorguś, jak był pod wodom, skryncił w bok ku nojbliższym sitom, wjechoł do nich i po cichu łeb wystyrczył, żeby nom strachu nagnać. Prziglondoł sie nom i dopiyro, jak my jego tasza i lonty brali, żeby du dom zaniyść i powiadomić kogoś, to już wytrzimać niy poradził.Niy opłaciło mu sie to, bo wszyjscy my mu naklaskali po gołyj rzici, żeby mu nigdy taki gupie myśli do głowy niy prziszły.
Komentarze