Po złoto do Rusyjie

Wtynczos jeździć za granica już szło, ale yno do „dymoludow”, toż jak sie już piniondze na rajza wydało, to trza było tak kombinować, coby sie choć troszka nazod wrociło, ale nikerzi jeździli yno na handel – w łobie strony ze połnom taszom! Jak kaj niy podpadli, to se dość trocha na tym zarobili, ale dycki kupa strachu jednako wystoli. Ta moja kamratka, co dobrze godała po rusku, nikaj ze wielgimi taszami niy jeździła, chociaż czynsto po złoto do Rusyje sie wybiyrała, a potym po taniu go kamratkom we robocie sprzedowała. Nasze baby miały po złotym piestrzonku praje na kożdym palcu, ale wiela sie tom swojom biżuteriom pokwolić drugim, co śnimi robiły, niy poradziły, bo kożdo miała tego złota aż zatela. Yno mie sztyjc namowiały, co bych se tyż kupiła, ale jo piestrzonkow a ketow ni mom rada, a jak już to strzybne wola, bo mi sie bardzi widzom, ale wtynczos strzybło tani u nos było i to sie podle moich kamratek niy liczyło!
Zonia dycki kupowała piykne chopski koszule a jedbowne bidry i to miała na podaronki do ruskich jubilerow! Wlazła we Rusyji do sklepu, połoglondała towor, potym se kozała zawołać szefa i zaroz mu padała, że mo do niego „podarok”, a potym kupiła se, co yno chciała. Jednako jedyn roz trocha strachu wyżyła, bo we sklepie ze zadku wylazła baba a niy chop, bo tam mieli szefowo. Kamratka do babow nic niy miała, bo tego niy przewidziała, bez to chciała i dać geszynk do ślubnego, ale ta baba była rozwodka i jeszcze jom ruskom policyjom postraszyła! Jednako jak i kamratka padała, że łona tyż chopa ni mo (chocio to niy była prowda!), to sie dała uprosić, a nic niy zameldowała.
Droga nazod tyż niy była leko, bo ruskie celniki fest sznupali, złoto brali bez kwitka, a sztrofy solili. Zonia roz trzi piestrzonki na granicy straciła, bo jedyn chop na nia poklachoł, ale jak we Polsce z cugu wysiadła, za to łod niego dostała aż dziesiyńć, bo łon wioz cołko kastla tego złota!

Komentarze

Dodaj komentarz