A teroz posuchejcie ô synczysku, co go fest dioboł kusił do złego:
Hrubo bez sto lot nazod we jednej wsi miyszkoł mody karlus, Kuba było mu na miano. Ludzie godali mu niyrobisz, bo ôn sie żodnej roboty niy chytoł. Porobił za siōngorza, ale yno jedyn dziyń, bo sie boł, że strōm we lesie go prziwali, jak go bydōm spuszczać! Potym pojeździł ze jedym chopym po wōngel, ale mu sie roz-dwa te szleprowani zmierzło, bezto se doł ze robotōm pokōj, a zaczōn łazić po pytaniu, ale małokaj co dostoł, bo przeca mody a zdrowy był, yno mioł dwie lewe rynce do roboty!
Potym stracił sie na jakiś czos a godało sie we wsi, co za chlebym poszoł na huty robić, ale to tyż isto niy była prowda, bo żodyn go tam niy widzioł! Chocioż jak za jaki dwa roki prziszoł nazod, to isto jaki piniōndz za sobōm mieć musioł, bo sie zamiarowoł ôżynić. Starka Plaplino znodła mu tako jedna Zuzka - siyrota ze trzeci wsi, co była biydno jak mysz kościelno, ale po ôjcach miała maluśko chałpka. Weseli było ciche, bo ôn tyż ôjcōw ani braterstwa niy mioł i tak se ôba żyli we tyj chałpce, ōbrobiali kōnszczek Zuzczynego pola, a do szczynścio brakowało im yno dziecek! Jednego roku na wiosna Kuba poszoł do gminy a wynajōn se dwie raje trześni, co rosły, przi głōwnej drōdze. Ôba ze babōm mieli kupa roboty,
a w nocy niy pospali, bo musieli strōmy wachować, ale spory piniōndz zarobili! Roztōmiły chopeczek to wszystek do bojtlika wsadził a zawrził we starym szranku. Klucz dycki nosił przi sobie i jego babeczka tam ani niy śmiała pojrzeć, ale roz Kuba ôstawił klucz we dźwiyrkach i ôna tam sie podziwała ze ciekawości. Krōm tego bojtlika były tam jeszcze dwa miyszki strzybnych a złotych piniyndzy, co ô nich nic niy wiedziała! Bezto spytała sie ô to swojigo chopeczka, a ôn sie wkurził i strasznie jōm ôprzezywoł, a potym kozoł ji cicho siedzieć, bo to bezmała miała być jakoś wielgo tajymnica! Troszka sie przi tym przegodali i Kuba niy zjod wieczerze, yno na jego niyszczynści do kaczmy go poniōsło.
Komentarze