Po naszymu
Wielgi Post mōmy na karku, bezto dzisio bydzie godka ô chlebie! Podziwejcie sie ludzie, taki zwykły chlyb, a jaki je ważny! Sprōbujcie yny pożyć bez niego! Pra, ciynżko by było? Za chlebym sie czowiekowi ckni! A na całym świecie wiela je roztōmańtych chlebōw: pszyniczne, reżne, jynczmiynne, ale nōm by ani taki niy podłaziły, bo my mōmy radzi swōj, wyruszany, gryfnie wypieczōny, że aż skōrka trzeszczy, mmm! Ale dość tego wynokwianio, podziwejcie sie teroz do jednej familije we naszym familoku!
– Starko,chleba brakło we Supersamie! – padoł zadyszany wnuczek Wojtuś.
– Ale ś ciebie trōmba, to trza było lecieć do Wity, ôn dycki mo dugo chlyb! – ôdpedziała mu starka, co rychtowała rolady na niydziela.
– Jo już tam był, zanim żech poszoł do Supersamu, bo tam je przeca bliży, a kōmple ze balym czakajōm... ale tyż ni mieli! Paniczka Witowo to mie jeszcze ôprzezywała, że tak niyskoro po chlyb przichodza, bo ôna już zawiyrała!
– A nic żeś ji dzisio niy napyskowoł? Bo ôstatnio mi padała, że mōm pyskatego wnuczka!
– Starko, wy mi to do śmierci bydziecie pamiyntać, a mie sie to przidarziło yny roz! Niy gorszcie sie na mie a padejcie, kaj mōm jeszcze po tyn chlyb lecieć!
Starka podziwała sie na zygarek a padała:
– A dyć synku, już mōmy siedym godzin, wszyjsko je zawrzite...
Wojtuś aże za gowa sie chycił:
– Ô Boziczku, a jutro je niydziela i bydymy dwa dni bez chleba! Co jo byda jod!
– Niy starej sie synek, ze głodu niy pōmrymy: mōmy połno lodōwka wusztōw, jajca, śmietōnka, mrożōnki.... to se cosikej uwarzimy!
– Starko, ale jo chca chleba... nojbardzi to sie mi chce tyj skōrki, co je tako wypieczōno, że aże skrzipi! Wiycie, jo niy wiedzioł, że jo tymu chlebu tak przaja!
– Wiysz synek – ôdpedziała mu starka – to we życiu dycki tak je: nojwiyncy przajymy tymu, co my już stracili, abo niy mogymy mieć! Ale niy starej sie a niy lamyntuj, mosz przeca mie!
– A wy stareczko poradzicie chlyb zrobić? – niy dowiyrzoł Wojtuś.
–Toć synku, poradza, yny downoch tego niy robiła, bydzie ze piyndziesiōnt rokōw, jak żech ôstatnichlyb ze starkōm piykła, beztōż niy wiym jako mi to pudzie, ale myśla, że mi pōmożesz?
Wojtuś starce pōmōg, a chlyb wyszeł im fajnisty, jak ze ôbrozka! A jak smakowoł!
GRYMLINO
Komentarze