Co roku, jak yno spasowała pogoda i wiaterek był spokojny, to wszyndy nad polami wisiały wysoko na niebie rostoliczne kolorowe drachy. Bajtle przeważnie sami je bajstlowali, ale czynsto tyż tatulkowie i starziki pomogali im przi tym. To nie było tak łaps dobrego dracha zrobić, przeca sie rozchodziło o to, żeby wylecioł jak nojwyżyj. Dobry drach musioł być lekki, mieć dopasowany łogon i dobrze powiązano woga. Woga to są przeważnie trzi sznorki, kere sie prziwiązywało do lajstkow przi samym drachu, do kerych sie potym wiązało mocno nić, na keryj tyn drach sie trzimoł. Cołko rownowaga w lufcie zależała od tyj wogi. Drachy robiyło sie roztomajnte, były sztyrograniate, sześciograniate, z kabłągiym i były tyż taki skrzinkowe, kere niy musiały mieć łogona, a lotały nojlepij i nojwyżyj. Do takigo skrzinkowego dracha szło dać zapolono świyczka i jak sie go na wieczor puściyło, to widać go było z daleka, nawet z drugij wsi.Na Podlesiu robiyli my dycko zawody na nojlepszego dracha i kery nojdolij i nojwyżyj poradzi sie wybić. Dycko wygrywoł skrzinkowy drach od „Bubika”, ale robiył mu go bez mała jego ujec, kery był takim majsterklepkom i wszystko poradziył zrobić. Zaś Tadek dycko był na samym końcu, bo te drachy se som bajstlowoł i były taki ciynżki, że sie ani na pora metrow do luftu niy umiały wybić. Niy dziwota, bo lajsty mioł ustrugane kozikiym, a taki chrube, że my godali na nie sztachety. Papior tyż mioł jakiś pakonkowy, zamiast ciynkij bibułki, a polepione wszystko klajstrym zrobionym z mąki. To tak możno ze trzi lata trwało, że dycko Tadek mioł najgorszego dracha i zawsze mioł markotno mina przi tych naszych zawodach. Dycko wygrywoł Bubi, a drugi był Jorgel ze swojim różowym drachym, z namalowanymi łoczami i pyskiym.Zawzion sie jednak Tadek i jak my byli już w szostyj klasie, to nos wszystkich załatwiył – jego drach był nojpiykniejszy i nojwyżyj wylecioł.Tak jak dycko kożdy przinios swojigo dracha, nowo szpula najmocniejszych nici i na Perdelcu zaczli my puszczać te drachy. Bubikowo skrzinka lotała już pod samymi chmurami, Jorglow drach tyż kole niego, ale trocha niżyj, mój jeszcze niżyj, a Tadka jeszcze niy było. W końcu prziszoł, a w rynce trzimoł nowego dracha z żółtyj bibułki, lajstki ze szpilek, kere mu masorz doł, a łogon tyż cały ze żółtych pozłotek. Jak go wypuściył, to szoł do gory rowniutko, choby po drabinie, aż nom halt pizło. Tadkowi sie już na szpuli nici kończyły, bo dracha już widac niy było, wszystkich pobiył wtedy. Bubi z nerwow szarpnył mocnij i było po skrzince, poleciała chyba aże do Golyjowa. Było już po fertiku, zawody piyrszy roz wygroł Tadek, Jorgel zaś był drugi, a Bubi szoł z bekiym du dom.
Komentarze