Po naszymu
Nasza mamulka narodziła sie we 30. latach. Jeja familijo miała wtynczos wielgo biyda, bo starzik, co rusz dostowoł bezpłatne turnusy we hucie, ale godało sie, że robota jednako mioł i bezto żodnego wsparcio, ani ze magistratu, ani ze kościoła niy dostowoł. Moje starziki fest dzieckōm przoli i ôgromnie ich bolało, że im dwa syneczki troszka starsze ôd moji mamulki umrzili, ale we tamtych czasach na choroby ôd takich małych bajtli żodnego lyku niy było. Bezto fest sie radowali jak sie im cera narodziyła! Moji mamulce ôjcowie dali na miano Anastazja, a na drugi miała mieć po potce Konstantyna, ale ksiynżoszek, co jōm ôkścił, padoł, że Anastazja to som dwa miana do kupy: Ana i Stazyja i to już styknie!
W dōma jōm wołali Anusia abo Stazyjka. Dziołszka poszła do szkoły jeszcze za staryj Polski, ale ledwie czytać sie nauczyła, to prziszła wojna i nastały Niymce. Boroka dziołcha wiela we szkole wystoła ôd tych niymieckich rechtorōw, ale dobrze spōminała jedna frojlajn, co ich uczyła, bo to była dobro baba, a kaj mōgła, tam pomōgła. Jedyn roz moja mama dała pozōr, że rechtorka bez pauza cosik wsadzo dzieckōm pod ławki. To były pomazane krajiczki! Ôd tego czasu moja mamulka a frojlajn miały swoja wielgo tajymnica, a mamulka zdradziyła jōm nōm, swoim dzieckōm, dziepiyro we 60 latach.
Już po drugiyj wojnie mamulka skończyła szkoła handlowo na wieczornych kursach i robiyła we sklepie. Przez delszy czos spōmogała tyż modszego bracika, coby wyuczył sie na piekorza. Ujek upiyk mi potym nojlepszo torta na piyrszo kōmunijo! We 50. latach mamulka potkała naszego tatulka, a ôstali my familijōm. Dziecka my byli yno dwa: jo i dwa lata modszy bracik. We 60. latach nasi ôjcowie stawiali ta chalpa, co w ni teroz miyszkōm, a trwało im to aż 10 lot, leko niy było, ale uczyć nōm sie dali! Jo to mom fest w zocy, bo szporowali piniōndze, cobych sie mogła uczyć malowanio, chocioż im to we naszyj dalszyj familiji ôdrodzali, nō bo po co dziołsze tako fanaberyjo, isto sie wydo i ô malowaniu chopkōw zapōmni!
Jak nastały lepsze czasy, to tatulek sie rozchorowoł, a we jeszcze we doś modym wieku poszoł do świyntego Pietra, a mamulka poszła tam ôsiem lot za nim. Dycki w cichości służyła swoji familiji i po cichu, nogle ôdeszła! Ôbuch nom porzad brakuje!
GRYMLINO
Komentarze