Jo je w dōma porzad sōm

 

Po naszymu


 

We lutym tego roku chyciyłach gripa, a jak żech kuckała, zaczło mie boleć we prawym boku. Nasza dochtorka padała, że to musi być cosik niyrichtik ze wōntrobōm, abo ze żōłciōm, a dała mi przekaz do szpitala. Na izbie przijyńć ani wielach niy czekała, bo za ćwierć godziny prziszoł mody dochtorek, popytoł sie, jako dłōgo mie te chorōbsko mynczy, a potym przepisoł kroplōwka ze lykami ôd bōlu. Prziszły dwie szwestery, jedna mi krew pobrała do badanio, a drugo miała ta kroplōwka podłōnczyć, ale porzad jōm kajś wołali, beztōż tam żech kupa czasu straciyła.

Na kōniec zakludziyli mie go izby ôbserwacyje, kaj już leżeli dwa starsze panoczki: na ôko jedyn taki stary jako jo – pod kroplōwkōm na serce, a drugi tak dobrze po siedemdzisiątce – pod tlynym. Tyn drugi chop mi pora razy strachu nagnoł, bo zdało sie, że już niy dycho. Potym tego modszego chopa do dōm puściyli, a tymu starszymu tlyn wziyni, bezto doł sie sy mnōm do godki:

– Paniczko – padoł. – Jo sam je już piōnty roz ôd Godnich Świōnt, dycki mi tlyn abo kroplōwka dajōm, a potym do dōm poślōm nazod, a jo bych rod do tego szpitala szoł, a na pora dni sam ôstoł, bo jo je sōm w dōma i jak bych sie ôbalił, toby żodyn ô tym niy wiedzioł!

– To ni mocie panoczku żodnej familije sam na miejscu? – dziwowałach sie.

– Ale mōm sam jednego syna, co miyszko na drugim ôsiedlu, ale co stego, jak ôn je sztyjc zarobiōny! Jakby niy te telefōny, toby my sie ani roz we tydniu niy słyszeli, ale dobre i to! Po robocie to syn chodzi jeszcze na priwatki robić, bo tyj wypłaty majōm mało, bezto, że jego baba roboty niy znodła, a teroz sie jeszcze rozchorowała, ale to je dobro dziołcha, bo dycki roz we tydniu mi posprzōnto, a jak czasym jako babōwka upiecze, to tyż kōnsek starzikowi prziniesie! Dziecek majōm trzech szkolorzi, ale jak sie u starzika pokożōm to je świynto, bo ôni wolōm te kōmputery, a rade grajōm na nich, a u mie tego ni ma, to ô czym bydōm ze starym dziadym godać? – uskargowoł sie.

To je prowda, że jednej strōny mōmy sie lepij, bo wszyjstek idzie kupić, yno piniōndze trza na to zarobić! Skuli tego czasu ni mōmy, bezto ci starzi ludzie sami w dōma siedzōm, a je im markotno, bo nojgorsze je to, że świat sie naôkoło raduje, a ty ni mosz do kogo gymby ôtworzić!

GRYMLINO

Komentarze

Dodaj komentarz