Pralka sie na mie ciepła!

 

Po naszymu

 

Ze samego rana miałach telefōn ôd jednej moji kamratki. Ôna była fest znerwowano i jo niy poradziyła spokopić ô co ji idzie, bo godała jakby co wypiyła abo se szpasy sy mie chciała robić!

– Dziołcho, pōmōż! – padała. – Pralka sie przed kwilōm na mie ciepła, Jak mi niy wierzisz, to sam mosz Wilusia, ôn tyż to widzioł!

– Ale, ale, ty se sy mie szpasy robisz, co? – spytałach sie.

– Ale przisiōngōm dziołcha, że niy! – kamratka mało sie niy rozbeczała. – To, coch godała, to je szczyro prowda! Tak było!

– I skuli tego zwōnisz dō mie? – dziwowałach sie.

– No, a kaj miałach zazwōnić, jak niy do tego, co sie zno na czarach a straszkach?

– To niby mōm być jo? – tego było już na mie zatela.

– No, a kery jak niy ty? Ty przeca ô tym piszesz we tyj gazecie, bezto yno ty żeś mi prziszła do gowy...

– No, dobra – ôdpedziałach. – Niych ci bydzie, ale teroz mi powiydz, co sie rychtik stało?

– Wiysz, chciałach prani po drugi ôdszlojdrować, coby suchsze było, a wilgłoś tak we kości we pomiyszkaniu niy lazła, kej pralka sie szarpła a na mie ciepła, mało mie niy ôbalyła!

– A co było dalij?

–Nō, to jo tyż sie ciepła, a wytargałach lica ze sztekra... a to je już wszystek! Nojlepi przijedź ku nōm, a sama se to ôbejrz!

A za śćwierć godziny byłach u nich w dōma. Chciałach se wżōnś do pōmocy mojigo chopa, co je elektrykorz, ale ôn niy chcioł mieć ze czarami nic spōlnego! I godej tu s takim mōndrym!

Kamratka zakludziyła mie do łaziynki, ale sama stanyła se wele dźwiyrzi, jakby sie boła, że ta pralka zaś zacznie wajerować, a przikozała mi cobych ji niy załōnczała. Wtynczos prziszła mi do gowy jedna rzecz, co sie tyż już u nos roz kejś stała. Dałach program na "nula", a potym żech pralka załōnczyła yno na kwilka, coby sie sama ôtwarła. Kamratka niy poradziyła spokopić, co mie jeja pralka niy zeżarła, yno sie pokornie ôtworziła i jo zajrzała do pojstrzodka. Było tak, jak żech se pomyślała:

– Dziołcho – pedziałach. – To nie sōm żodne czary, yno niyrōwno żeś pranio nakładła! Ze jednyj strōny było ciynżyj i tyn szlojder zabrać niy poradziył, bezto pralkōm ciepło do przodku...

– Poważnie to godosz? Nic tam we tym ni ma? Bo dziołcho, ani se niy poradzisz przedstawić jak jo sie wylynkała! Ty to musisz mieć łeb, jak żeś tak gibko na to prziszła!

Coch miała na to pedzieć? Nojlepij nic, bo i tak by mi niy uwierziła....

GRYMLINO

2

Komentarze

  • Grymlino Odpowiydź Chopu ze Żorow 02 lipca 2017 20:39Dziynkuja piyknie za komyntorz, jo tyż Wos rada czytom :)! Moglibyście dać dobry przikład a pisać wiyncy komyntorzy. Pozdrowiom serdecznie!
  • Chop ze Żorow tyn artykuł 29 czerwca 2017 12:26Wiycie Grymlino, mie to wcale niy dziwi, że ta kamratka do wos dzwoniła, miast do jakigo czarodzieja, bo wy tak piyknie ło tych czarach piszecie, jo tyż to rod czytom, prosza piszcie tak dali!

Dodaj komentarz