Po naszymu
Jo tam ani tako fest dobro kucharka ni ma, chocioż warza naszyj familiji bez trzidziyści lot. Jednako musza prziznać, że poczōntki były doś ciyżki, a to skuli tego, żech ni miała wiela doświadczynio. Dycki warziła mamulka a jo yno pōmogała, a jak żech sie wydała, toch musiała wszyjstek robić sama. Nojwyncy żech sie boła, jak miała ku nōm przijechać mamulka ôd mojigo chopa, bo my sie miały ciynżko dogodać, a to wszyjstek skuli tego, że my ôbie inkszych słōchały, miast patrzeć na sia!
Mie godali, że szwigermuter ni może być do niywiasty dobro, bo już downo godali, że mamulka chopowo to je łeb gadowo! Ji zaś dorodzali, coby se nojprzod niywiasta wychowała, a potym ś niōm godała. Jednako jak my sie wiyncy poznały to my sie w kōńcu dogodały! I musza padać, żech szwigermuter miała dobro. Teroz Wōm ôpisza, co sie mi rychtik przidarziło, a było to we moji urodziny. Sjechała sie cołko familijo (moja i ôd mojigo chopa) i ôba musieli my po gibku wyrychtować dobry ôbiod.
Na taki prawy, ślōnski niy było czasu, bezto zrobiyli my taki bardzij nowoczesny: zupa ze kury ze jarzinōm a nudlami (takimi ze sklepu), świński miynso upieczone we kōnsku, a ku tymu szałot ze świyżych tōmatōw. Jak żech rozloła zupa, do talyrzi, toch zaroz ôd chopowej mamulki usłyszała, że miałach jōm nojprzod przecedzić a gymiza wyciōngnōńć, bo to niy wszyjscy majōm radzi! Chciało mi sie płakać, boch sie fest narobiyła, a tu tako niysprawiedliwo przigana! Bezto żech sie zaroz wytraciyła do kuchynie.
Kartofle sie już dowarziły, a szałot ze tōmatōw stoł na stole, jednako miyso było jeszcze zdziebko twarde i trza było kwilka poczkać. Wtynczos do kuchynie wloz nasz mały synek, co mu było dwa lata. Troszka sie pokrynciōł, a potym padoł, że idzie ku tatulkowi. Jo gibko dała na stōł zimioki i miynso, a prziszłach nazod po tyn szałot ze tōmatōw i już żech go miała zaniyś do izby, kej mi prziszło do gōwy, coby sprōbować, eli je taki, jak trza? I zaroz żech nim forskła: tyn szałot był słodki, a smak mioł taki ôszkliwy, że to sie ôpisać niy dało! Za kwilka we kuchyni zaś pokozoł sie nasz synek a spytoł sie: Dobre, mama?
– Coś ty tam doł? – dopytowałach sie.
– Dobre magi! – ôśmioł sie mały. – Chcesz?
Bajtel mioł we rōnczkach flaszka ze syropym sosnowym na kaszel! To ci ale była prziprawa!
GRYMLINO
Komentarze