Jako z tym richtik je, toch sie wiela nasłōchała. Jedna moja szkolno kamratka, co ji było Bogusia na miano ôgrōmnie nad tym bolała, że je ryszawo. Ôna by chciała być tako piykno blōndyna jak jeja mama, abo tako piyknie czorno jak jeji tata. Że jeji tatulek bōł kejś czorny, musiałach ji uwierzić na słowo, bo co jo go pamiyntōm to jeszcze był doś mody, ale już fest siwy! We tyj familiji kożdy mioł inakszo farba wosów i Bogusia myślała se po cichu, że to niy sōm jeji ôjcowie, ale nic żodnymu niy padała. Dziepiyro jak my mieli na biologii we szóstej klasie ô tyj „teoryji dziedziczynio” ôd tego Gregora Mendla, dowiedziała sie prowdy. Wtynczos nasz panoczek biolog sie fest zgodoł, a my i tak wiela s tego niy pokapowali. We końcu padoł nōm tak: isto żeście już widzieli tako familijo, kaj kożdy mo inakszo farba wosów: mamulka czorno, tatulek jasny blōnd, a bajtel je ryszawy! Jako sie to mogło tak stać? Tu my sie wszyjscy podziwali na Bogusie, ale pōn rechtōr godoł dali: Ni mōm tu na myśli naszyj Bogusie, ale siebie! To już było ciynżko spokopić, bo nasz rechtōr bōł cołkiym glacaty! We klasie zrobiyło sie wesoło i zaczyni my zgadować, jaki wosy by mōgły mieć dziecka we takij familiji, a we końcu my do tego ryszawego tyż prziszli a bezto pamiyntōm to do dzisio. Potym padoł nōm jeszcze, że ryszawo to ni ma żodno szpetno farba, bo sie fest wielgim malyrzōm widziała! Taki Tycjan to yno ryszawe babeczki malowoł! Nasz klasowy szprymok – Wojtek zaroz to poradził ôbjaśnić. Padoł, że bezmała we tamtych czasach jeszcze mało farbōw wymyśleli, bezto tyn Tycjan malowoł babōm na ôbrazkach wosy takōm farbōm, jako mioł pod rynkōm, bezto wszyjski były ryszawe! Rozumicie cosikej s tego? A wczora nasza sōmsiadka rychtowała sie na ”Dziyń Kobiyt”, a tyż sie przefarbowała na ryszawo, ale jeji chopu sie to niy widziało, bo ji ze złości padoł, że ryszawy to ni ma farba, yny charaktyr! A wy, co myślicie?
Komentarze