We tych miastach, co były ôbtoczone murami, to ludzie studnie stawiali. We Żorach aże trzi stoły jedna przi drugi, kōnsek ôd rynku. Jednako tak bez 150 lot nazōd, jak sie pokozały sam te straszne zarazy, to te studnie zasuli, bo kapli sie, że te chorōbska sie ze wodōm roznoszōm. Ale pić, warzić a prać trza bōło dali, bezto zrobili piyrszy wodociōng. Drzewianymi rułami kludzili woda aże ze źrōdełka we lesie. Mieć zdrowo woda to jeszcze niy bōło wszyjstek, trza jom bōło jakosikej do dōm prziniyś. We kożdym miejscu to bōło troszka inakszy. W jednym ludzie mieli przirychtowane ku tymu kible abo wiadra (to ni ma to samo, choć my se terozki tak czynsto myślymy). Jeszcze we inkszym miejscu woda nosiło się na gowie we skopkach abo na plecach we putniach. Modzi isto niy wiedzōm, co to takigo ta putnia je? Ale ci troszka starsi, jako jo, to se isto spōmnōm, jak jejich starka czasym ich ôprzezywała: co zaglōndosz, jak koń do putnie! Ze putnie toby sie koń niy poradziył napić, bo wiyrchym była doś wōnsko a wyglōndała bardzi jak blaszano skrzinka bez dekla, yno ze jednej strony miała taki hrube tregry, uplecione ze hamfu. Do dzisio sie ś niego sznōrki, liny a porwozy robi. Putnia nosiyło sie na puklu jak rukzak. Prziniosło sie w ni wiyncy wody jako we dwōch kiblach, ale trza bōło jeszcze keregoś do pomocy, coby ta putnia ze wodōm drugimu na pleca wciep, abo ônymu tyj wody do tyj putnie na plecach naloł. Tak nosilo sie woda we Czechach i ci, co bez jakiś czos pod Czechami bōli tyż ich używali . Ôd nich mōmy tyż jednego świyntego ôd wody, co sie mianuje Jan Nepomucen. Ludzie dycki godali, że woda kejś kwawo a procno bōła! A dzisio styknie kokotek ôdkryncić a sama leci, ale tyż jōm trza szanować, coby jeszcze na dłōgi lata ludziōm stykła, bo bez wody ni ma życio.
PS. Serdecznie dziynkuja panoczkowi Alojzowi Zimończykowi za pōmoc we ślōnski korekcie.
Komentarze