20044911
20044911


W tym samym momyncie jak sie Zeflik łobrociył po ta lampa, jak sie niy zamele, jak niy tąpnie, to yno kole palice kłodki z ringow fiurgały. Ćma sie tyż zaroz zrobiyło jak dycko pod ziymiom. Kole tamy daleko ujrzoł jakiś blyski, tak ani by kery blickom świyciył po krążynach. Blicka to tako leciutko lampa, kero yno dozor nosił, cieśle i elektrykorze. Na pewno cieśla „Kwareta” idzie pod ściana abo tyż jaki sztajger – pomyśloł Zefek.Jednom rynkom sie chyciył bandu, kery teraz ani jednego pisku niy wydowoł, i pomalutku pomyko coroz bliżyj ku tamie na doł. Dostoł sie ku nij jakoś po cimoku. Yno roz po drodze piznył hełmym o jakoś nisko krążyna. Otworził dźwiyrze od tamy i zaroz mu sie weselij zrobiyło, bo na Stanikowym napyndzie światło normalnie świyciyło.Prziszoł ku Stanikowi, a tyn se drzymie w nojlepsze. Dugnył go nogom i godo:– Niy spej, bo cie okradnom!Stanik na rowne nogi skoczył i tak sie wylynkoł, że słowa wydusić niy poradziył. Łon sie i tak jąkoł, ale teraz musioł go Zefek w pleca piznyć, bo dechu dopaść niy poradziył – tak sie zacion.– Niy boj sie, Stanik! To jo, Zefek! Tyś myśloł, że to na pewno „Matusz” – tyn nasz Skarbnik, pra? Jo zaś myśloł, że to ty mi tak z daleka blyndujesz w moja strona. Teraz widza, że ty nic niy wiysz, bo żeś społ w nojlepsze! Niy szoł tu kole ciebie „Kwareta” abo sztajger?– Jooo...! Taaam żodnego niy widzioł! Ani cieśle, ani sztajgra.– No wierza ci, bo jakby to był sztajger, to jo bych cie niy dopod na spaniu!– Jooo... wcale niy spooooł! Teraz przed chwileczkom musioł żech sieeee... stracić!– To jo już miarkuja, gdo to mog być z tom blickom. To był szczur! To na pewno był tyn szczur!– Jaaaki szczur? Cooo... ty bamoncisz?– Na pewno to był szczur! „Matusz” – tyn Skarbnik ze „Siwki”! To łon sie na pewno w szczura przemiyniył i wykludziył mie. Gdo wiy? Co by sie symnom stało, keby niy łon? Wiysz Stanik, keby niy tyn szczur, kery mi moje sznity z tasze wysmyczył, tobyście mi na winiec zbiyrali.– Dziiiiwej sie, aaaa godali, że na naszyj grubie ni ma Skarbnika.– Jest, Staniczku! Jest! I dziynka Bogu, że jest, bo inacyj by mie przi ciebie niy było.Jak to Zefek połosprowioł w doma swojij Trudzie, to ta zaroz do Franciszkanow poleciała na mszo dać.Od tego tyż zdarzynio Zeflik broł do roboty jedna sznita wiyncyj. Kłod jom dycko na czystyj feli i czekoł na tego szczura, aże sie pokoże. Chlyb sie traciył, ale nigdy Zeflik ni mioł szczyńścio go uwidzieć.Kwolił sie potym kamratom pod brauzom, że jego Trudka nojlepij umi chlyb rychtować – dycko go tak wyłoży, że „Matuszowi” smakuje. Nigdy niy zostawi ani jednyj okruszki na swojim „talyrziku”.Od czasu, jak sie śnim chlebym zaczon dzielić, nic sie Zeflikowi niy przidarziło aże do samyj pynzyje.

Komentarze

Dodaj komentarz