Jo we połōwie lipnia mōm urodziny, a dycki skuli tego chca moich przocieli a znajōmkōw pytać na grilla na zegrōdce. Jednako już nōs pora razy zaloło i zamiast grillować dō dōm my uciekali, a jako tam potym tela ludzi pomiyścić!
Jo sie już pora razy zastanōwiała, co je lepszy: jak sie ze nieba leje woda abo hyc? Bo we lipniu czynsto mōmy taki war, że to sie ani żyć niy do. Hyc sie ze nieba leje, a czowiek je rod, że we ciyniu siedzi a nic robić niy musi! Prziszła żech tyż na to, że nojlepszy bōłby taki „złoty pojstrzōdek” – troszka jednygo i kōnsek drugigo. Cōż kej to tak być niy chce!
Jednego roku u nōs bez pōł lipnia loło jak ze giskany. Bezto wszyjski gemizy na naszej zegrōdce pogniyły, ale pod kōniec lipnia pogoda sie poprawiyła i nōm było żol, że my nikaj skuli tego dyszczu na urlop niy pojechali. Wtynczos przijechoł ku nōm jedyn nasz czeski kamrat, co bōł rodym ze Brna i ôn nōs a naszych znajōmkōw pytoł do sia, do swojigo „sklipka na vino”, czyli do swoji pywniczki na wino. Jo tam jeszcze u niego niy bōła, ale s tego, co nōm godoł, musiało tam być piyknie!
I bōło! Spali my we śpiworach we laubie na wiyrchu, a pod nami bōła ta pywniczka. Nasze chopy ôgrōmnie sie radowali, że w ni rychtik te prawe wino bōło! Jo zaś taki wielgi uciechy ni miała, bo ni mōm rada wina, co je wytrawne, nō ale ô gustach niy dyskutujymy, pra?! Nō, ale jo miała godać ô pogodzie. Musza przyznać, że tam to my sie fest wygrzoli, bo chyc bōł, tak bez szterdziyjści stopni, ale tego sie ani tak niy czuło, bo luft bōł fest suchy! Przijechali my nazōd brōnotni jak Afrykańczyki! Wszyjscy sie nōs pytali, kaj my się tak ôpolyli? A mōj chop padoł tym ciekawskim, że tam kaj wino rośnie i zaroz poszła plotka, że my tak piszczymy, biydokōw udowōmy, a po Hiszpaniji sie smykōmy! Czamu praje tam by my być mieli, kej wino rośnie we Francyji i we Italiji i cołkiym blisko czyli na tych Morawach, tego żech sie do dzisio jednako niy dowiydziała.
Ps. Wszyjskim Czytelnikōm życza piyknego urlopu, a prosza: ze tym ôpolaniym niy przesadzejcie!
Komentarze