Dziyń Sekretarki

Ale doś tyj teoryje, teroz idymy ku praktyce: Jo za modu we poruch robotach robiyła, boch szukala tyj, coby mi nojlepszy pasowała i na koniec żech tako znodła. Ale dzisio bydzie jednako ze inkszego miycha: ô tym jaki my we tych robotach mieli paniczki sekretarki! We moji piyrszej robocie, to paniczka sekretarka i za szefa rozporzōndziyła, jak go niy bōło na miyjscu i ludziska, ô dziwo, jōm posłōchli.
Do dzisio niy wiym, eli ôna tako mōndro bōła, abo nasz szef mioł troszka przed niōm strach, bo dycki godoł tak: Werka mo prawie, to jōm mocie słōchać, a basta! We drugim miejscu to my taki prawej sekretarki niy mieli, ale za to bōła paniczka kadrowo. Ta babeczka poradziyła sie dycki ze szefym dogodać, a dō nos dziołchōw, co my śniōm społu robiyły, bōła jako mamulka, a na ludziach to ôna sie znała jako małokery!
Na kōniec jo tyż dostała robota we kancelaryji we jednyj ważnyj instytucyji. Tam my siedziały we trzi: nasza szefowo, co bōła ta prawo sekretarka i my, dwie modsze pōmocniczki. Jak mie piyrszy roz szef zawołoł do sia, to mi sie nogi trzynsły ôd strachu i ôn sie kapnōł, że cosik je niyrichtik, a zaroz zaczōn se robić szpasy, że „ôn niy gryzie, yno zaroz społknie we cołkości”. Jo ta śpiywka znała, bezto żech sie ôśmioła i potym już wszyjstek bōło we nojlepszym porzōndku. Jedna moja kamratka, co robiyła za sekretarka u naszego wiceszefa, już tak dobrze ni miała. Dycki musiała pamiyntać ô tym, kej kery z jego familije mioł urodziny, bo ôn kożdziuśki rano sie pytoł: Jaki mōmy rozporzōndzyni na dziyń dzisiyjszy? Bez Marylki, to tyn szef bōł jak bez rynki! Jedyn roz mało brakło, a byłby przepōmnioł, że jego babeczka mo urodziny. Jak mu Marylka ô tym spōmniała, to jōm posłoł zaroz po kwiotki a po gyszynk. Kozoł ji, coby kupiyła babsko piżama i Marylka leciała po nia piechty aże na drugi ôsiedli, a jak prziszła nazod, to sie ôkozało, że ôn myśloł ô nocnyj koszuli.
I co by te nasze szefy bez nos, sekretarkōw zrobiyli?

Komentarze

Dodaj komentarz