Niy wiym, jako u Wos, ale łōńskigo roku nic mi sie na zegrōdce niy podarziło! Posiołach kwiotki, co im pszczoły przajōm, czakōm, aż tam cosik urośnie, a tu nic! Jużech we duchu przezywała, że mi jakisik stare nosiyni przedali we tym internetowym sklepie, ale po pōł paczki s kożdej zorty już przōdzi dałach kamratce ze Gliwic i ô dziwo, u ni cołki rzōndek, kaj te kwiotki posioła, bōł jako piykno łōnka! I tak ȏbie my prziszły na to, że możnej mi cosik te kwiotki zeżarło, yno coby to mōgło być? Coch na dwōr wylazła, toch sie na mōj rzōndek dziwała, alech niy uwachowała! We wieczōr widziałach trowka, a rano już ji niy bōło!
Aż jedyn wieczōr keryś dō nos zazwōniył na fōrtka. Prziszło mi do gowy, że to se ȏsiedlowe dziecka szpasy robiōm, noō to jo chciałach ich pognać! Zaświyciłach światło przed siyniōm, a wylazłach na plac. Przed fōrtkōm już żodnego niy bōło, ale padałach se, że sie jeszcze podziwōm na tyn mōj rzōndek, kaj miały być te kwiotki do pszczołōw, a tam aż sie „rojyło” ȏd ślimokōw, tych czornych bez szkorupy! To jo teroz bōła w dōma! Isto tyż ȏne mi zeżarły cukinie a banie na drugim kōńcu zegrōdki! Jak żech to pedziała mojimu chopu, to ȏn sie yno, we gowa poklupoł, że jo ich zaroz niy posuła solōm! Tyż mi to prziszło do gowy, ale bōło mi tych stworōw troszka żol, przeca głodne były! Jedno mi sie zdało dziwne, bo godajōm, że ślimoki rade majōm wilgłoś, a wtynczos sie namnożyły, choć bōła posucha!
Miałach tyż na nich podejrzyni, kej tōmaty zaczły mi tracić listki a zaroz potym nojwiynksze, ale jeszcze zielōne tōmaty pod krzym leżały, yno, że ȏbżarte niy były. Za pora dni chyciyła sie ich spleś, a potym jeszcze jakoś inkszo zaraza i tak jo ze zegrōdki nic niy miała!
Moga yno mieć nadzieja, że latoś bydzie lepi, bo wody mōmy troszka wiyncy, bezto, że mōj chopeczek chyto „deszczōwka”, ale niy wiym, eli nōm tego na te podlywani na zegrōdce styknie, bezto woda trza szanować!
Pozdrowiōm wszyjskich ȏgrodnikōw!
Grymlino
P.S. Podziynkowani do panoczka Alka Zimōńczyka za pōmōc we ślōnski korekcie.
Komentarze