Jak żech co nawywijała, to mōgłach iś ku tatulkowi, a ȏn mie dycki wysłōchoł a zrozumioł! Tatulek na nos, bajtli nigdy niy wrzeszczoł, yno doł nōm czas, coby my to wszyjstek wyjaśniyli! Tak po prowdzie, to mōg nikedy przi nas nerwy stracić, ale ȏn godoł, że my sōm przeca jego dziecka, a ȏn nos staro sie dobrze wychować, bezto wiy, że my tego naskwol niy zrobiyli, yno cosik nōm niy poszło tak, jako my myśleli i teroz skuli tego je ta ȏstuda! Dzisio to jo nikedy żałuja, że jo niy miała tatulkowych nerwōw, a jak mie moji bajtle wkurzili, toch dycki na nich nawrzeszczała, a potym jak żech sie uholkala bōło mi ȏgrōmnie gupie!
Tatulek nos mało kwolył, ale dycki jak sie nōm co powiōdło, to godoł tak, że „trza ȏsiołkowi jasełka podnosić”! A to znaczyło, że jak my sie czego nauczyli, abo my co z bracikym dobrze zrobiyli, to ȏn może teroz ȏd nos wymogać jeszcze wiyncy! To nos dycki zachyncało do dalszyj roboty! Jak mi bōło 12 lot, to tatulek sy mnōm poważnie pogodoł, a padoł mi, że ȏn mie już nic wiyncy niy poradzi nauczyć, bezto teroz znojdzie mi takigo, kery to bydzie robiōł za niygo! Na malōnkach mōj tatulek sie niy znoł, ale rechtora mi wyszukoł i to takigo, co go do dzisio spōminōm! We familiji tatulkowi godali, że to sōm fanaberyje, coby dziołcha takich rzeczy uczyć, ale ȏn mioł swoji zdani: co sie dziołcha za modu nauczy, to bydzie miała we gowie, a to sie ani niy spoli, ani żodyn złodziyj tego niy ukradnie!
- Na wszyjstek je stosowny czas: za modu trza sie uczyć, bo niyskorzi trza robić aż sie kurzi, a na nauki czasu brakuje! Cosik ȏ tym wiym – godoł - bo moji nojlepsze lata ku tymu zebrała wojna!
Jak sie II wojna skōńczyła, mōj tatulek niy mioł jeszcze skōńczonych 21 lot. Nojlepsze je to, że ȏn sie dycki radowoł ze wszyjskigo, co mi sie powiōdło! Jak mi wydrukowali piyrszy artykuł, to se go kozoł prziniyś do szpitala (już wtynczos mioł słabe serce) a pora razy go przeczytoł. Ȏgrōmnie przeżywoł to, jak żech po piyrsze ȏstała mamulkōm, ale narodzynio mojigo drugigo bajtla już niy doczekoł. Niż poszeł do Pōnbōczka, padoł mi tak:
- Jo se myśla, że cie już teroz moga ȏstawić, boch cie wszyjskigo, co żech umioł, nauczył i teroz sama se dosz rady we żywocie!
Dziynki Ci za to Tatulku!
Twoja Cera – Grymlino
Komentarze