Żorzany trzimali tam we sodzōwkach ryby na Godni Świynta, a we suchy rok to mieli nojwyżyj jedyn pokos trowy, bo bez wiynkszo czyńś roku łōnki były wodōm zalote. Za to bez zima tam sie slatywały dziecka ze cołkigo miasta i ze ȏkolicznych wsiōw. Tak se czas wycyrklowali, że jak szli na katelmus do żorskigo kościoła, to se jeszcze znodli czas, coby se przed religijōm poklyjzać!
Moja mamulka miała na Huloki yno dwa kroki, ale klyjzać szła małokedy, bo starka dycki dzieckōm strzewiki skowała, jak prziszli ze szkoły. Siostra ȏd moji mamulki, Gryjtka chciała pojeździć na sōnkach, bezto ȏwinyła se nogi szmatami. Gibko ji przemokły, a potym charlała ze dwa miesiōnce a jeszcze ȏd starzika dostała pasym po rzici! Jednako nojszprytniyjszy bōł mamulczyn bracik, Francik. Było mu wtynczos ze dwanoście lot, a ȏgromnie rod bajstlowoł. Ciotce, co u ni miyszkali, ponaprawioł wszyjski zōmki we dźwiyrzach, skuli tego w dōma godali, że bydzie dryjerym we Hucie. Synek se tyż chcioł poklyjzać, ale ni mioł szlincuchōw, bezto sztyry kōnski drotu przibił na spodki pantofli, co w nich jego mamulka chodziła do chlywika ku kozie.
Ze poczōntku te klyjzani szło mu marnie, ale tak za jaki dwa-trzi dni te drōty zrobiyły sie ȏstre jak brzitwy, a śmigało sie na nich, jak na prawych ejskulikach. Roz Francik tak sie umordowoł na dworze, że ani wiela niy pōmyśloł, yno ciepnoł pantofle we siyni, kole dźwiyrzy ȏd ciotki. We wieczōr ciotka szła ku krowie a ȏblykła te pantofle ze drōtami. Do chlywa szło sie yny dostać bez taki wōnski gōnek miyndzy giblowōm ścianōm a płotym. Przed chałpōm bōło posute pioskiym, ale na gōnku, to już bōła istno klyjzawica, bo tam leciała woda ze dachu. Ciotka wyrżła jak dłōgo, chlapa na sia wyloła, kości potrzaskała, ale nojgorsze, że sie we tym gōnku zaklinowała, a stanōńć na nogi niy poradziyła! Wołała, ale ze chałpy żodyn jōm niy usłyszoł, dziepiyro jak sōmsiady szli ȏdbywać , to ji pomōgli. Ciotka wkurzōno jak sto dioskōw, wparziła do chałpy, a zaroz zaczła szukać winowajce! Francik już na nic niy czakoł, yno łapnoł pantofle, co ȏstały na gonku a frōnknoł niymi do pieca.
Grymlino
Ps. Podziynkowani do panoczka Alka Zimōńczyka za pōmōc we ślōnski korekcie.
Komentarze