post image
Elżbieta Grymel

Grōmnica we kożdej chałpie musiała być. Rozświyciyło sie jōm dycki przi śmierci, coby duszyczka lekcy trefiyła na tyn drugi świat, abo jak prziszła wielgo burza ze pierōnami. Jedna tako pamiyntōm: to bōł pojstrzōdek lipnia! Starczyły dwie minuty a niebo było czorne jak we nocy, blyskało sie a grzmiało, jakby kery we bymbyn waliył. Nasze kury tak sie wylynkały, że niy poradziły trefić na grzynda, yno po placu furgały. Mamulka pozawiyrała ȏkna, rozświyciła grōmniczka, a zaczli my rzykać.

Nojprzod „Pod twoja ȏbrona...” a potym rōżaniec i tak szło bez godzina! Jak sie rozwidniyło, to my z bracikiym sie radowali, że żodnymu sie nic złego niy stało! Mamulka jednako była markotno, bo było już piyńć po połedniu a tatulka jeszcze ze roboty niy bōło, ale za to jak prziszoł, to my sie nasłuchali, jak po drodze na autobus strōm sie przewaliył a jednego tatowego kamrata trza bōło ȏdwiyź do lazaretu. Po wsiach dachy na chałpach posrywało! To samo sie stało u naszego sōmsiada, na te szczyńsci niy bōło u nich żodnego w dōma.

Moja kuzynka Asia miała ze gromniczkōm cołkiym inkszo, ale tyż niybezpieczno przigoda. Bōło ji możnej ze trzinoście, kiej przijechała ku nom ciotka Frida ze Rajchu a prziwiozła czopka ze zilberfuksa, ale tako maluśko, że pasowała yno na Asie. We Matki Boski Grōmnicznej było fest zima a dziołcha se jom ȏblykła jak szła do kościoła. Jak zapolali świyczki do świyncynio, ȏroz cosik zaczło śmierdzieć, jakby kery włosy poliył, a zaroz potym boroczki Asie mamulka zaczła prać po gowie, bo sie ji czopka chyciła! Dłōgo sie tymi fuksami dziołcha niy radowała...

Jak żech jedyn roz pogodała ze jednym chopym rodym ze „wschodu”, toch sie ȏd niygo dowiedziała że Maryjka Grōmniczno chroni tyż ludzi przed wilkami! Bez zima we tamtyj ȏkolicy wilki kradły gadzina po wsiach prosto ze chlywa. Jak żech słōchała tego, co godoł, to aże mi mrowce po plecach przeleciały, bo żech se uświadōmiyła co to bōła za zgrozyjo! Ludzie kożdy wieczōr dobrze zapiyrali dźwiyrze we chlywie, zapolali słōma na placu, brali psa a uciekali gibko do dōm, a potym jeszcze bez caluśko noc rzykali a świyciyli lampy we ȏknach. Tak ze 170 lot nazod wele Pszczyny tyż tak bōło!

Niy darmo piszom we Biblyjce, że światło chroni ȏde złego!

Grymlino

Komentarze

Dodaj Komentarz