Nasz sōmsiod, co lata z moim chopym kamraci, tyż niy rod ku nim chodzioł, bo godoł, że ni mo rod ludzi, co sie na ludzkim ciyrpiyniu piniyndzy dorobiyli, ale jak go przicisło, to we Godni Świynta we pojstrzodku noce prziszoł ȏbudzić mojigo ślubnego, coby śnim jechoł do Chorzowa, tyn bolawy zōmb wytargać, a tam sie ȏkozało, że mu rośnie „zōmb mōndrości”, bezto go tak fest gymba targo! Dostoł antybiotyki a mioł sie pokozać za trzi dni i przedstowcie se, jak tyn chop za tyn czos zmōndrzoł! Ni mōg przeżałować, że musioł wydać tela piniyndzy na tego „siarońskigo zymbocza”, a we gowa sie klupoł, że do dyntysty niy chodził, jak go mioł na kasa! Ale teroz zaś nejści niy chodzi, bo na kasa słabe blōmby dowajōm! Taki to dycki znojdzie jaki wytłumaczyni!
Moja kamratka, co już cołki lata robi za pōmōc u jednego znajōmego dyntysty, czynsto nōm co wesołego ze roboty prziniesie, ale zdorzajōm sie tyż taki historyje, co w nich ni ma nic do śmiychu!
Jedyn roz prziszoł ku nim mody dochtor ze swojim małym synkiym. Syneczek był wylynkany a porzad sie ȏjca pytoł, eli te borowani we zōmbku bydzie boleć? Kamratka chciała dzieciōntko uholkać, ale jego tatulek sie ji wrył do godki a padoł, że to musi boleć! Po co bajtla tak straszyć! Maluśki sie rozpłakoł, a gymby już wiyncy niy ȏtworził! Jednako za pora dni prziszoł nazod, tym razym ze mamulkōm, a wszyjstek sie dobrze skōńczyło!
Troszka strachu szwestera ze doktorym przeżyli, jak do gabinetu we wieczōr wloz ȏstatni pacjynt - taki wielgi mody chop ze spuchniyntōm gymbōm a chcioł, coby mu co dali na bolyni zymba! Dyntysta padoł, że musi nojprzod tym zōmb ȏbejrzeć, ale modziok ani niy chcioł ȏ tym słyszeć:
-Nic s tego starzik, bo wy mi tym zomb wytargocie abo docie jako szpryca, że sie ruszać niy byda mōg! – wrzasknoł i ȏdskoczoł do zadku a liznoł przi tym jak dugi, prosto pod nogi policjantōw, co go szukali za bijatyka!
Grymlino
Komentarze