post image
Elżbieta Grymel

Jednako nasze wnuki piyrszy smak majōm zbyty! Zaroz za nimi idōm te rōżowe trześnie, co sam ludzie „ze wschodu” po II wojnie prziwioźli. Te sōm słodki jak miodzik, a nojbardzi smakujōm szkolorzōm ze naszyj szkoły. Bezto już ze samego rana u nos pod fōrtkōm wystowajōm! Czasym ani niy nastyknymy ȏbiyrać, ale jo sie im niy dziwuja, bo nōm tyż dycki za modu na trześnie dłōgo warga wisiała! Swojich my jeszcze wtynczos niy mieli, ale sōmsiadka nōm wtedy-ȏwdy po gości dała, chocioż sama ze małego strōmika zawiela niy miała! Mōmy tyż jedyn strōm, co na nim trześnie sōm troszka niyskorzi, ale sōm aże czorne! Jednako dycki sie muszymy nimi ze szpokami podzielić, bo tym gizdōm tyż smakujōm! Je mu już kole 50 lot, ale kożdy rok mo uroda! Chociaż już downo miało by go niy być, bo tak bez 15 lot nazod pōł korōny mu uschło, a sztam ȏbloz po czyńsci ze kory. Bezto żodyn długigo żywota mu niy wrōżył, a ōn żyje do dzisio, a mo nojszumniyjsze a nojsmaczniyjsze trześnie, a wcale niy sōm chrobate!

Już keryś rok mōmy starości ze cudzymi szpokami, a wszyjstek skuli tego, że swojigo szpoka niy mōmy! Wtynczos na wiosna była wielgo wichura, a kadubek do szpokōw ściepło na ziym. Niż my sie kapli, to szpok już bōł, a że ni mioł kaj miyszkać, bezto poszoł kaj indzi! Mōj chop zrobioł potym cołkiym nowy kadubek, ale dziura była w nim za mało i na drugi rok szpok niy poradził do niygo wlyź, a teroz mōmy tam jakiś inksze, małe ptoszki, co piyknie śpiywajōm, ale szpokōw niy goniōm, yno sie ich bojōm!

Starsi ludzie isto pamiyntajōm, jak trześnie sadzili przi kożdej głōwnej drodze za miastym. Potym kożdego roku to gmina wynajyna tymu, kery wiyncy zapłacioł! Jo to jeszcze pamiyntōm ze 60. lot , jak drogi na Rogoźna, ku Osinom a ku Baranowicom były tymi trześniami ȏbsadzōne! Jednego roku tako raja najōn se nasz sōmsiod, ale musioł ȏwocu dziyń a noc wachować, a jeszcze mu ukradli i wiela sie niy dorobioł. Te trześnie szło jeś, bo autōw wiela niy było, kōnie przeca bynzynōm niy smrodziyły, a ȏ ȏłowiu tyż żodyn niy spōminoł! Tyn zwyk, coby sadzić trześnie przi drodze prziszoł ku nōm ze Czechōw.

Grymlino

Komentarze

Dodaj Komentarz