Zaintrygowały mnie tam dwie ciekawe myśli. Jedna z nich to ta, że patriota to człowiek, u którego wzmagają się emocje, kiedy coś dzieje się w jego kraju. Emocje bez względu na to, czy są one pozytywne czy negatywne.
To bardzo mocno uświadomiło mnie o pewnej rodzaju trosce wielu malkontentów (kojarzycie tych negatywnie komentujących albo narzekających pod blokiem czy sklepem? Tak to właśnie oni). A więc musimy sobie zdać sprawę z tego, że nasz narzekający kolega: na rząd, na kraj, w którym żyje, to często patriota, ponieważ to co się dzieje odzwierciedla się w jego stanie emocjonalnym. To na nasze potrzeby tak zwany patriotyzm krajowy.
Drugi rodzaj, to patriotyzm zagraniczny. To ciekawe, że ten sam malkontent potrafi już w Egipcie podkreślać, jakie w Polsce jest dobre jedzenie lub wykazywać superlatywy naszego kraju wśród kolegów zza granicy. Te dwie z jednej strony głębokie, a z drugiej strony proste myśli, uświadamiają o bardzo ważnej sprawie, że patriotą jest człowiek, u którego losy ojczyzny wywołują określoną reakcję emocjonalną. Zatem, czy jest patriotą ten, który nie ma reakcji emocjonalnej (pozytywnej lub negatywnej), kiedy coś się dzieje w jego kraju; czy jest patriotą ten, który opluwa ojczyznę lub za granicą mówi o niej źle?
„To jest moja matka, ta Ojczyzna! To są moi bracia i siostry! I zrozumcie, wy wszyscy, którzy lekkomyślnie podchodzicie do tych spraw, zrozumcie, że te sprawy nie mogą mnie nie obchodzić, nie mogą mnie nie boleć! Was też powinny boleć! Łatwo jest zniszczyć, trudniej odbudować. Zbyt długo niszczono! Trzeba intensywnie odbudowywać! Nie można dalej lekkomyślnie niszczyć!” - powiedział Jan Paweł II w swojej homilii.
Zatem, czy dobrym dzieckiem jest ktoś, kto źle mówi o własnej matce? Kto ją opluwa? Bądźmy patriotami, Polska powinna nas obchodzić, jej sprawy powinny nas boleć i cieszyć. To o nią, ojczyznę - matkę, o swoją, a nie cudzą powinniśmy dbać.
Komentarze