Cosik sie we mieście straciyło, a wina ludzie przipisali borokowi Cygōnowi, co sie akuratnie nawinōł im pod rynka! Chyciyli go, do ciymnice jak Pōnjezusa wsadziyli i bez sōndu chcieli go ôbiesić, jednako Pōnbōczek nad nim czuwoł, bo jak ȏnego kludziyli we ta ôstatnio drōga, keryś wrzasknōł, że miasto gore i ludziska sie rozlecieli, bo kożdy chcioł swoja chałpa retować a ôgyń gasić! Cygōn skorzystoł z tyj prziwilyji a uciyk. Lecioł tak bez cołki dziyń i ani sie niy ôglōndoł, eli go jeszcze mieszczany gōniōm!
Jednako pod wieczōr stanōł umynczōny we jakisik gōrski wiosce. Tam na uboczu stoła tako maluśko chałpka i ôn do ni zaklupoł. Miyszkała tam jedna starka, co potrzebowała chopa do pōmōcy we ciynżkich robotach, bezto puściyła Cygōna do chałpy, dała mu wieczerzo a posłała go spać do stodoły. Pomyślała se jednako, że jutro rano, jak stanie, to Cygōna już niy bydzie, bo Cygōny to sōm taki ludzie, co ich fest do świata ciōngnie.
Ale tyn Cygōn swōj hōnor mioł, i jak starce padoł, że ji drzewa narōmbie, to tak zrobiył. Potym jeszcze dach na chałpce sprawiył i tak minōł jedyn tydziyń. Isto posiedzioł by jeszcze dłōży, ale już na tyn drugi tydziyń zaczło Cygōna ciōngnōnć do świata, bezto padoł starce, że na drugi dziyń wczas rano pōdzie dali. Jak sie ugodali, to starka padała, że ôna go wczas ôbudzi, a wyrychtuje mu co ciepłego na śniodani. Kej kokot rano zapioł, to we izbie kaj teroz spowoł Cygōn było jeszcze fest cima. Bezto starka prziszła bliżyj ku łōżku, a chciała sztuchnōnć chopa we rynka, coby sie ôbudziōł, ale zaroz ôdskoczyła jak ôparzōno, bo na zegłōwku, kaj by miała być gowa ôd tego istnego, leżały dwie umazane nogi!
- Jakōż to chopie śpicie? – Dziwowała sie starka, a na to Cygōn ji ôdpedzioł:
- Kożdy czowiek dbo nojwiyncy ô to, co mō nojdrogszego, jo nojbardzi przaja mojim nogōm, bo kaj by była moja gowa, jakby niy moji nogi, stareczko!
A ôpedzioł ji wszyjstek, co mu sie przidarziło.
Grymlino
Komentarze